Louis Paul Boon (1912–1979)
Auteur van De Kapellekensbaan
Over de Auteur
Louis Paul Boon was the first Belgian representative of the postwar antiestablishment novelists who have dominated the Dutch literary scene for the last 50 years. He is best remembered for his eloquent outspokenness in a variety of areas. Once an anarchistic communist, he gradually mellowed to toon meer individualistic socialist; he was openly antireligious; he had revolutionary views on sex which shocked his compatriots. Because of his critical attitude, Boon has been accused of nihilism, but viewed from a different perspective, he could be called an idealistic, unconventional reformer. Once anautomobile painter, Boon champions the working class while at the same time giving his novels a wide philosophical scope. Boon was one of the first to experiment with possibilities for a new form of the novel, representing occurrences on three different time levels and mixing historical elements with contemporary and imaginary ones. For his collected works Boon was nominated by Dutch and Belgian authorities for the Nobel Prize. Boon died in 1979. (Bowker Author Biography) toon minder
Ontwarringsbericht:
Louis Paul Boon is ook: Lew Waitmans, Baekeland, Lew Brandon, Lea Brandts, J. Dharck, Lodewijk Erent, Louis Erwt, Lowie, David Heintz, Marc Menen en Marc Wenen.
Reeksen
Werken van Louis Paul Boon
Pieter Daens, of Hoe in de negentiende eeuw de arbeiders van Aalst vochten tegen armoede en onrecht (1971) 211 exemplaren
Blauwbaardje in wonderland en andere grimmige sprookjes voor verdorven kinderen (1962) 53 exemplaren
De Zwarte Hand, of Het anarchisme van de negentiende eeuw in het industriestadje Aalst (1976) 50 exemplaren
De Fenomenale Feminateek, gevolgd door Europese koninginnen met kronen van karton en de catalogus van de Fenomenale… (2004) 47 exemplaren
Als een onweder bij zomerdag de briefwisseling tussen Louis Paul Boon en Willem Elsschot (1989) 29 exemplaren
Verzameld Werk 14 : De Liefde van Annie Mols / Het nieuwe onkruid / Als het onkruid bloeit (2005) 18 exemplaren
Fenomenale Feminateek ; Eens op een mooie avond ; Mieke Maaike's obscene jeugd ; Zomerdagdroom (2008) 18 exemplaren
Blauwbaardje in de ruimte : op schrift gesteld door Louis Paul Boon ; in beeld gebracht door Jo Boon (1973) 16 exemplaren
Het nieuwe onkruid 15 exemplaren
Verzameld Werk 01 : De avend vraagt u / 3 mensen tussen muren / De voorstad groeit (2007) 13 exemplaren
16 12 exemplaren
De voorstad groeit. Vergeten Straat. Mijn kleine oorlog 10 exemplaren
3 mensen tussen muren 8 exemplaren
De liefde van Annie Mols 7 exemplaren
Wat een leven! 6 exemplaren
Over mijn boeken 6 exemplaren
Grimmige sprookjes voor verdorven kinderen 6 exemplaren
Kleine omnibus 5 exemplaren
Gustaaf Vermeersch 4 exemplaren
Verzameld Werk 16 : Fenomenale feminateek ; Eens op een mooie avond ; Mieke Maaike's obscene jeugd ; Zomerdagdroom 4 exemplaren
Boontjes reservaat 3 4 exemplaren
Het zoutvat van Boontje Boon L.P. Boon en de omroep — Auteur — 4 exemplaren
De kastelen van Frankrijk 4 exemplaren
De bom 3 exemplaren
3 mensen tussen muren / De voorstad groeit 3 exemplaren
Op zoek naar de nozems 3 exemplaren
Vaarwel krokodil 3 exemplaren
Twee spoken 3 exemplaren
De mummies 2 exemplaren
Boontje's uitleenbibliotheek 2 exemplaren
Boontjes 2 exemplaren
Boontjes LP 2 exemplaren
De wijnkelder van Frankrijk 2 exemplaren
Het leven der miljardairs 2 exemplaren
Paleizen van Italië 2 exemplaren
Wanneer van u nog eens een minne-briefje ? de brieven van Louis Paul Boon aan Richard Minne (2003) 2 exemplaren
Lol 1 exemplaar
Frans Masereel 1 exemplaar
De Kapellekenbaan - Zomer te Ter-Muren 1 exemplaar
Louis-Paul Boon, schrijver, 1912-1979 1 exemplaar
Grimmige sprookjes 1 exemplaar
Klassiekers uit Vlaanderen 1 exemplaar
12 jaar 1 exemplaar
Vergeelde Aforismen 1 exemplaar
Piet Van Aken 1 exemplaar
22 1 exemplaar
Ondeugend 1 exemplaar
Reportages 1 exemplaar
September 1 exemplaar
Boontje's twee spoken 1 exemplaar
Boontjes 1974 1 exemplaar
Mopjes 1 exemplaar
Literatura na Świecie, 1978, 7 (87) 1 exemplaar
nog wat oude grapjes 1 exemplaar
Genadeloos einde 1 exemplaar
vergeten grapjes 1 exemplaar
Afspraak 1 exemplaar
Shireen 1 exemplaar
FIlmheld 1 exemplaar
De magere jaren 1 exemplaar
Dode zilverberk 1 exemplaar
soldatengrappen 1 exemplaar
Maatstaf : Louis Paul Boon nummer 1 exemplaar
Fanfare 1 exemplaar
Bij sneeuw 1 exemplaar
Boontjes Moppenencyclopedie 1 exemplaar
1 door 3 1 exemplaar
Twee spoken - Maagpijn / Uitleenbibliotheek 1 exemplaar
Schulden 1 exemplaar
Kama Soetra 1 exemplaar
Astrologie 1 exemplaar
Sterren 1 exemplaar
Boontje's Reservaat 1 1 exemplaar
35 jaar 1 exemplaar
Brieven 1 exemplaar
Brief 1 exemplaar
Tweede omnibus van de Vlaamse humor 1 exemplaar
Boon! 1 exemplaar
De Stilte 1 exemplaar
Volkspoezie 1 exemplaar
Koninginnen met kronen van karton 1 exemplaar
Kruispunt 91 1 exemplaar
Louis Paul Boon 1 exemplaar
Miljardairs 1 exemplaar
Verzameld werk 12 1 exemplaar
eens, mijn geliefde 1 exemplaar
Petite-Fleurke / door Louis Paul Boon. Kosmonaut 1 exemplaar
Juni 1 exemplaar
Mei 1 exemplaar
Verkopers 1 exemplaar
Een trouwdag 1 exemplaar
Dynamisch 1 exemplaar
Nieuwe generatie 1 exemplaar
Weegschaal 1 exemplaar
Waterman-kind 1 exemplaar
Korrel 1 exemplaar
Roodborstje 1 exemplaar
Regen in Amsterdam 1 exemplaar
Boontje's Reservaat 4 1 exemplaar
Boontje's Reservaat 5 1 exemplaar
Teen 1 exemplaar
Boontje's Reservaat 3 1 exemplaar
Boontje's Reservaat 2 1 exemplaar
Soldatenbrieven 1 exemplaar
Over mijn werk 1 exemplaar
Auteurs record 1 exemplaar
Landschap 1 exemplaar
Thee 1 exemplaar
Litteken 1 exemplaar
Erasmus 1 exemplaar
Ester's zoontje 1 exemplaar
Gerelateerde werken
De Nederlandse poëzie van de negentiende en twintigste eeuw in duizend en enige gedichten (1979) — Medewerker, sommige edities — 193 exemplaren
De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 60 lange verhalen (2006) — Medewerker — 39 exemplaren
The Dedalus Book of Flemish Fantasy (Dedalus European Literary Fantasy Antholgies) (2011) — Medewerker — 27 exemplaren
Over F. Bordewijk : een inleiding en een chronologie, geschreven portretten, essays en meningen (1982) — Medewerker — 13 exemplaren
Nederland leest korte verhalen, editie Gelderland — Medewerker — 7 exemplaren
Korte verhalen : editie Groningen — Medewerker — 4 exemplaren
Smutny kos. Opowieści niesamowite i osobliwe z prozy niderlandzkiej (1983) — Medewerker — 3 exemplaren
Nederland leest : de mooiste korte verhalen : voorafgegaan door : Fryslân leest — Medewerker — 3 exemplaren
Lekker lui 1994 — Medewerker — 3 exemplaren
Nederland leest de mooiste korte verhalen - editie voor scholieren — Medewerker — 3 exemplaren
Nederland Leest de mooiste korte verhalen - editie Zeeland — Medewerker — 2 exemplaren
Nederland leest de mooiste korte verhalen - editie Limburg — Medewerker — 2 exemplaren
Je leest het zó : een boekje propvol proza en poëzie, gelardeerd met puzzels en citaten, geïllustreerd met prenten… — Medewerker — 2 exemplaren
Nederland leest : de mooiste korte verhalen - Drenthe leest — Medewerker — 1 exemplaar
Nederland Leest de mooiste korte verhalen - editie Flevoland — Medewerker — 1 exemplaar
Nederland leest de mooiste korte verhalen - Editie Overijssel — Medewerker — 1 exemplaar
Tagged
Algemene kennis
- Officiële naam
- Boon, Lodewijk Paul Aalbrecht
- Pseudoniemen en naamsvarianten
- Peelman-Loth, Bertha
- Geboortedatum
- 1912-03-15
- Overlijdensdatum
- 1979-05-10
- Graflocatie
- Stedelijke Begraafplaats, Leo de Bethunelaan, Aalst, België
- Geslacht
- male
- Nationaliteit
- België
- Geboorteplaats
- Aalst, Oost-Vlaanderen, België
- Plaats van overlijden
- Erembodegem, Oost-Vlaanderen, België
- Woonplaatsen
- Aalst, Oost-Vlaanderen, België
Erembodegem, Oost-Vlaanderen, België - Opleiding
- Technische school, Aalst
Kunstacademie, Aalst - Beroepen
- autoschilder
bedrijfsschilder - Prijzen en onderscheidingen
- Constantijn Huygensprijs (1966)
"Staatsprijs 1978" ter bekroning van een schrijversloopbaan [1978] - Korte biografie
- http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.ph...
- Ontwarringsbericht
- Louis Paul Boon is ook: Lew Waitmans, Baekeland, Lew Brandon, Lea Brandts, J. Dharck, Lodewijk Erent, Louis Erwt, Lowie, David Heintz, Marc Menen en Marc Wenen.
Leden
Besprekingen
Lijsten
Prijzen
Misschien vindt je deze ook leuk
Gerelateerde auteurs
Statistieken
- Werken
- 205
- Ook door
- 27
- Leden
- 3,852
- Populariteit
- #6,580
- Waardering
- 3.7
- Besprekingen
- 58
- ISBNs
- 203
- Talen
- 10
- Favoriet
- 21
Enfin, da’s niet zo belangrijk, ik wou maar zeggen dat Pieter Daens niet tot de boeken behoort die onmiddellijk een belletje doen rinkelen – ook niet in Vlaanderen -, terwijl het toch om de biografie van een zeer bekende figuur gaat. Ach nee, dat klopt niet, die zeer bekende figuur was zijn broer: priester Daens, Adolf voor vrienden en familie. De man voor wie, aldus Herman Hofhuizen in De Tijd, “een ontmoedigend lelijk beeld” werd opgericht in Aalst, terwijl “het echte monument voor Priester Adolf Daens is (…) opgericht door Louis Paul Boon”. De man ook over wie naderhand een film werd gemaakt (een bewerking van voorliggend boek, met Jan Decleir in de hoofdrol), en een musical (een bewerking van de film, met in de hoofdrol onder andere Lucas Van den Eynde, voor het publiek van mijn leeftijd gedoemd om voor eeuwig de “professionele afscheidsnemer” uit Morgen Maandag te blijven). Uitgever Pieter Daens, Pie Donsj in het (voor mijn oren, met mijn welgemeende excuses, verschrikkelijke) lokale dialect, kwam nooit helemaal uit de broederlijke schaduw, al was hij dan slechts drie jaar jonger en overleefde hij hem elf jaar, maar vormde onder andere daardoor voor Boon de ideale… verteller.
Pieter Daens is immers net zomin als Adolf Daens de werkelijke hoofdfiguur van dit boek: dat zijn “de arbeiders” uit de ondertitel (vandaar ook het belang van het toch één keer vermelden ervan). En Pieter Daens is ook niet echt een biografie. Boon vertelt in dit boek “in de persoon van Pieter Daens over de strijd van priester Adolf Daens en het ‘Daensisme’, de radicaal-christelijk-sociale beweging die de Vlaamse arbeiders tot maatschappelijk bewustzijn bracht”, maar ook over de net iets minder sociale katholieken, over de socialisten, over de fabrieksbazen van rond de vorige eeuwwisseling, over corporaties en vakbonden, over het parlement en z’n vastgeroeste bezetters, en… hij doet dat goed. “De eenvoud van Boons thema maakt dat hij een der weinig werkelijk grote auteurs is die toegankelijk zijn voor velen”, schreef Willem Frederik Hermans over dit boek, maar mogelijk bedoelde hij ook de eenvoud van Boons taalgebruik. Een “eenvoud” die mij, eerlijk is eerlijk, enigszins op mijn zenuwen gewerkt heeft in de eerste twintig bladzijden of zo, maar waar ik langzamerhand aan wende, in die mate zelfs dat het me op den duur niet meer opviel. Een eenvoud ook die niet in lijn ligt met het werk dat Boon aan dit boek, zo’n 650 bladzijden dik, besteed heeft. Zoals hij het zelf in zijn Woord vooraf schreef: “Dit boek is de vrucht en de last van een vijf jaar lang doorploegen van dag- en weekbladen, gaande van de jaren 1865 tot en met 1918, en van vele archieven en boeken, op het onderwerp – de sociale en politieke strijd in het fabriekstadje Aalst – betrekking hebbend. Alles bij elkaar werden het zestienhonderd dichtbeschreven vellen, met feiten en jaartallen die geen mens konden interesseren. Drie maal opnieuw werd het hele boek herschreven, eerst onder titel Fabriekstad Aalst, en nu met uiteindelijke titel Pieter Daens.” “Deze Pieter Daens”, voegt hij er aan toe, “werd als centrale figuur”, dus niet als onderwerp, “genomen omdat hij, zowel als dagbladschrijver en man met nimmer verflauwende liefde voor de kleine man, als mens met gevoel voor humor en met tevens inzicht van al het betrekkelijke in deze wereld, best door mij te benaderen en te begrijpen viel. Uit zijn bladen en uit allerlei boeken over hem en zijn broer pastoor Adolf Daens, werd zoveel mogelijk door hemzelf geschreven tekst gelicht, dit om zijn aard en wezen zo zuiver als maar mogelijk te benaderen.”
Boon gaat verder met zich te verontschuldigen voor het “soms letterlijk en haast schaamteloos overnemen” van teksten uit andermans boeken, onder andere die van Luc Delaforterie, “die de beide werken Pieter Daens en Priester Daens schreef en als kleinzoon van Pieter Daens kon putten uit familie-archieven en overgeleverde verhalen”. Een gegeven dat voor de doorsnee lezer wellicht niet zo belangrijk is, maar voor mij eigenaardig was. Ik kende Delaforterie namelijk als lid van het Verdinaso, het Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen, van Joris Van Severen en wist dat hij over die laatste een en ander geschreven had (zonder het evenwel gelezen te hebben), maar was me er niet van bewust dat hij verbonden was met Pieter Daens (wat ik dus wél zou geweest zijn als ik wat van hem gelezen had).
Wat me naadloos bij het Nawoord van Boon brengt. Wie het even gaat opzoeken, weet namelijk dat Pieter Daens pas overleden is in 1918, terwijl Boon zijn verhaal stopt in 1914, niet zo heel lang na het begin van de Eerste Wereldoorlog. Wellicht waren daar praktische redenen voor – de papierschaarste bijvoorbeeld, die er voor zorgde dat de kranten alsmaar dunner werden en daarmee ook het bronnenmateriaal –, mogelijk ook het feit dat er zelfs mét bronnen niet zoveel te vertellen valt over de besognes van de arbeiders uit de ondertitel of de uitgever uit de titel dat niet grotendeels samenhangt met wat voor de rest al allemaal verschenen is over het leven onder de bezetting tijdens die jaren. Mogelijk ook omdat ondanks het nog niét gestorven zijn van Pieter Daens de Christene Volkspartij van hem en zijn broer niet meer naar zíjn stuur luisterde en een eigen weg, of beter: eigen wegen, uitging: “De jongere daensisten, die weinig of niets met de sociale strijd te maken hadden, en zich in hoofdzaak om de ‘Vlaamse strijd’ bekommerden, liepen haast allen naar het activisme over: een samenwerken met de Duitse bezetter, om langs hem om hun Vlaamse rechten te kunnen bekomen. Ook zijn schoonzoon Van den Bruele werd activist, en meteen ook de eeuwig onrustige Plancquaert.” De “daensisten” werden dus Vlaams-nationalisten, iets wat absoluut niét los te zien valt van de sociale strijd, toen niet en nu niet, maar niet veel van de partij an sich overliet. Bij de verkiezingen van november 1919 werd alleen nog in Aalst een eigen lijst ingediend, elders versmolten de restanten in 1923 met de Frontpartij (Het Vlaamsche Front), de partij die haar wieg had in de loopgraven aan de IJzer, tot Christelijke Volkspartij – Vlaamse Frontpartij van Vlaamse Nationalisten, die uiteindelijk, in 1933, zou omgevormd worden tot het VNV, ofte Vlaams Nationaal Verbond van Staf Declercq.
Tussen dat Voorwoord en dat Nawoord in zitten echter zeshonderdveertig pagina’s vanuit het standpunt van Pieter Daens vertelde geschiedenis van de sociale strijd, een strijd die Louis Paul Boon “volstrekt historisch” wou weergeven, “met al zijn kleinigheden”: “al die kleine mensjes, met hun kleine belangetjes, die nooit een grote lijn gezien hebben”. Kleine mensjes zoals baron Paul de Bethune, Dr. Isidoor Bauwens, advocaat Van Wambeke, Charles Woeste (op Adolf Daens na wellicht de “grootste” figuur in dit verhaal, maar ter gelijker tijd ook de kleinste mens), fabriekseigenaren als Leirens, Borremans, Jelie en Cumont en “hun” tot veertien uur per dag kloppende maar in lompen gekleed gaande arbeiders, stakers en stakingbrekers, Duitse en Vlaamse meestergasten, verenigers en scheurmakers, weinig christelijke katholieken en weinig orthodoxe christenen, kroegbazen en zuiplappen, coöperatieve bakkerijen en niet erg meewerkende partijgenoten, stijgende prijzen en dalende lonen, cinema’s en cinema, weekbladen, dagbladen en maandbladen, “afvallige” en aanvallende pastoors, socialisten en liberalen, privé-milities en staatsterreur, en tussen dat alles door, jaar na jaar (want het verslag van Louis Paul Boon alias Pieter Daens is per jaar ingedeeld) een immer verder “radicaliserende”, nooit aflatende, uitgever. Maar goed, een mens wil al eens radicaliseren als hij vroegtijdig dood verklaard wordt, en dat is ook wat met Pieter Daens gebeurde ergens in 1915. In reactie op de rouwberichten in onder andere La Libre Belgique en Het Volk nam hij ook in zijn eigen blad een artikel op onder de titel Pieter Daens overleden: "Maar wie hem dan in de stad ontmoette en verbaasd de vraag stelde: 'Zijt ge dan niet dood?' antwoordde hij: 'Voor zover ik weet, niet.'"
Overigens, om vanuit wat tússen Voorwoord en Nawoord zit toch weer aan te sluiten bij dat Nawoord, waaruit ik hierboven toch alweer geciteerd heb: 't is niet zo dat er al geen flamingantische, Vlaams-nationalistische elementen in de Christene Volkspartij zaten vóór Pieter Daens er het stuur van kwijtspeelde. Over een tussenkomst van zichzelf in de belze Kamer van Volksvertegenwoordigers in 1910 schrijft Pieter Daens (waarbij Louis Paul Boon uiteraard de pen hanteert): "Ik verdedigde daar mijn zienswijze, maar omdat ik zoals altijd in het Vlaams sprak, onderbrak me Polet in het Frans 'toch Frans te willen spreken, zodat ook hij me verstaan kon'. 'Verstaat ge dan geen Vlaams?', zei ik in het Frans. En toen hij ontkennend antwoordde voegde ik eraan toe: 'Welnu, leer het dan.' Ik wou gewoon in het Vlaams doorgaan met mijn uiteenzetting, maar keerde me nog eens tot hem en zei: 'Quand vous parlerez Flamand, alors je parlerai Français.' Wat iedereen aan het lachen bracht. Polet maakte zich echter woedend en riep uit: 'Il ne me reste plus, dès lors, qua m'en aller'. En ik antwoordde gewoon: 'Alors, bon voyage'. De hele Kamer zat erbij te gieren." Trouwens, "het waren Vlaamse mensen die mij verkozen hadden, en waarom moest ik dan in een andere taal over hen en voor hen spreken? Menigmaal had ik ook gewezen op het misdadige, dat onze Vlaamse jongens bij het leger in het Frans werden toegeschreeuwd, of dat onze Vlaamse werkers in het Brusselse het nooit tot meestergast of zo konden brengen", maar... "mijn Vlaamse strijd was een onderdeel van de sociale strijd geweest". Zoals het dat ongetwijfeld in 1911 (en nog steeds, maar dat zei ik al eerder) was toen de "daensisten" ook (mee) aan de kar gingen trekken in een dossier dat later door de activisten wat werd geforceerd (zie ter zake ook mijn bespreking van Ernest Claes' Bij ons in Vlaanderen): de vernederlandsing van de Gentse universiteit: er kwam "officiële samenwerking tussen de vier partijen" (socialisten, liberalen, daensisten, en katholieken), "Een eerste aanleiding ertoe, was het verlangen van alle Vlamingen een eigen Vlaamse universiteit te bezitten: zij eisten de vervlaamsing der Gentse universiteit. Ook te Aalst werd hiervoor een komiteit opgericht, en voor de allereerste keer stonden nu de namen van alle gezindheden op eenzelfde lijst naast elkaar. Vanzelfsprekend was dr. Isidoor Bauwens, de flamingant bij uitstek, de voorzitter ervan. Burgemeester Gheeraerdts fungeerde als erevoorzitter en de ondervoorzitters waren: de liberaal De Blieck, de socialist Nichels en ook nog uw dienaar, Pieter Daens". Maar "omdat zowel liberalen als socialisten" al snel "niet meer meewerkten, werden de katholieken kwaad en wilden ze nu ook niets meer doen. Het was dan uiteindelijk alleen nog onze daenspartij, die zich voor de vervlaamsing der Gentse universiteit inspande, en dit vooral op aandrang der jongeren in onze rangen, die allen zeer vlaamsgezind voelden en dachten. Door hen zou onze partij ten andere dé vlaamsgezinde partij bij uitstek worden."
Maar ook los van dat mij voorheen totaal onbekende aspect van de geschiedenis van de Christene Volkspartij heeft Boon wat mij betreft met dit boek een interessant stuk geschiedenis op een makkelijk leesbare manier afgeleverd.
Björn Roose… (meer)