Madeline Miller (1) (1978–)

Madeline Miller heeft het verhaal rond Achilles, de grote held van de Trojaanse oorlog, op originele wijze verwerkt tot een romance. Van de Ilias weten we dat Achilles een innige relatie had met zijn jeugdvriend Patroclus, en dat de dood van Patroclus – onder het zwaard van de Trojaan Hector, rechtstreeks naar de dood van Achilles zou leiden. Over de aard van die vriendschap kan je alleen maar speculeren, ik voel me totaal onbevoegd om daar een nadere inschatting van te maken. Miller koos ervoor om voor een openlijke, homoseksuele band te gaan. Ik voel me daar ongemakkelijk bij. Voor alle duidelijkheid niet om die band zelf, maar omdat ze er in haar verhaal eigenlijk helemaal niet in slaagt de liefdesband geloofwaardig te maken, toch niet van de kant van Achilles. Dat Patroclus opkijkt naar de beste Griekse held ooit, zijn fysieke en charismatische uitstraling, dat weet ze overtuigend te neer te zetten. Maar wat Achilles dan in godsnaam in de zwakke en goedige Patroclus gezien heeft, dat blijft een raadsel. Of volstaat de boutade dat liefde blind is?
Miller besteedt nogal wat tijd aan de jeugd van beide protagonisten, en dat is aardig gedaan. Maar de passage in het paleis op het eiland Skyros, waar zich Achilles in vrouwenkleren verborgen houdt om niet te moeten gaan vechten in Troje, is erg stuntelig beschreven. Het is bovendien ronduit ongeloofwaardig dat Achilles zich plots toch laat overhalen met de Grieken mee te gaan strijden. Vanaf dat moment ontpopt hij zich tot een arrogante moordmachine, en zo zijn er nog wel wat andere ongeloofwaardige twists. Miller volgt uiteraard het scenario dat zo prachtig is uitgetekend in de Ilias, maar in een moderne roman leveren die merkwaardige gedaanteverwisselingen toch wel wat problemen op.
En dan hebben we het nog niet over het zoetzemerige einde, waar de moeder van Achilles, de halfgodin Thetis, na een levenslange haat tegen Patroclus zich plots met hem verzoent. Mooi uiteraard voor een happy end-film, maar zo on-Grieks.
Is dit dan een mislukt boek? Neen, toch niet. Het leest vlot weg, geeft een mooie inkijk in de oude Griekse wereld, en het epische verhaal van de strijd rond Troje blijft uiteraard intens boeien. Het personage van Patroclus blijft door zijn bijna voortdurend weifeling geloofwaardig (in tegenstelling tot Achilles). Maar voor mij is dé grote held van dit verhaal de arglistige Odysseus: Miller weet hem met veel verve neer te zetten, en elke keer als hij ten tonele verschijnt is het genieten van zijn verfijnde sluwheid.… (meer)

Ontmoet Circe, Odysseus, Athena, Helios, Penelope,Telemachus, de Minotauros, het kind Icarus, Scilla... wezens van vlees en bloed. Odysseus: listig en zonder mededogen, ontgoocheld, gestrand op zijn eiland; Athena de volmaakte godin maar koud als ijs; Helios, de schitterende zonnegod, narcistisch door de tijd glijdend; Penelope, de perfecte zwemster en weefster; Daedalus met de gouden handen, Circe met de mensenstem en meer dan dat. Na de betovering van de Griekse mythologie op de schoolbanken en ver daarna, een volwassen onderdompeling in de wereld van nimfen, najaden, halfgoden, titanen en Olympiërs. Een pracht van een wereld, een geschenk van Homeros en Madeline Miller!… (meer)