Wilbur A. Smith (1933–2021)

Maak kennis met Taita, de hoofdpersoon: schrijver, beeldhouwer, schilder, architect, ingenieur, chirurg, strateeg, politicus, krijger, atleet, historicus, geograaf, filosoof, mysticus, filoloog, avonturier, muzikant, schaker, dierenarts, acteur, buitengewoon knap. O, en natuurlijk ontzettend wijs.

Gedurende vele pagina's werd het kwaad beschreven, om uiteindelijk in de loop van twee pagina's verslagen te worden.

Helaas, ook dit boek scoort niet zo heel erg hoog. De beste boeken waren eigenlijk vooral [b:Vallei der Koningen|40777921|Vallei der Koningen (Egypte Book 1)|Wilbur Smith|https://images.gr-assets.com/books/1531253668s/40777921.jpg|63474924] en [b:Het koningsgraf|40777912|Het koningsgraf (Egypte Book 2)|Wilbur Smith|https://images.gr-assets.com/books/1531253584s/40777912.jpg|63474897] de betere waren uit de serie waren, vooral omdat ze gebaseerd zijn op een waar gebeurd verhaal.

In dit boek blijkt het genre opeens van 'historische fictie' omgezet te zijn naar 'fantasy'. Taita blijkt nu een Langlevende te zijn, die zo'n 154 jaar is geworden.

Gedurende hun vele jaren durende reis naar de bovenstroom van de Nijl wordt er veel gevochten en diverse ledematen afgehakt, voornamelijk van de 'lagere' rassen. Uiteindelijk komen we terecht in een soort stamcel omgeving, waar de ongeboren babys uit de buiken van hun moederes worden gesneden, om gebruikt te worden bij zeldzame transplantaties, waarbij hele lichaamsdelen opnieuw uit kunnen groeien (Meren's oog, Taita's penis en tanden). Gemiddeld zijn voor zo'n operatie 3 - 5 baby's nodig). Gelukkig is het Taita die een einde maakt aan deze praktijken.

Hoewel ik niet tegen het genre ben, stuitte het gemakkelijk doden door Taita en de zijne van de door hen inferieure genoemde volkeren me behoorlijk tegen de borst.

Ik vond dat het boek vol zat met onnodige en herhaalde details die vermeden hadden kunnen worden. En de volwassen delen voegden een dimensie toe aan mijn afkeer van het boek. Ik ben echt niet tegen boeken met een volwassenen inhoud, verre van dat, maar hier was het naar mijn idee onnodig.

ik heb dit boek uitgelezen, gewoon omdat ik niet graag een serie half gelezen achterlaat. Was dit het begin van de serie geweest, dan had ik het hoogst waarschijnlijk al heel snel neer gelegd hebben om nooit meer te lezen.… (meer)

Een aardig verhaal over Egypte, ongeveer 2000 BC. Het verhaal wordt verteld door ene Taita, die zowat de speerpunt blijkt te zijn van het menselijke leven. Hij is goed in alles wat hij doet en aanraakt. Hij is een schrijver, uitvinder, muziek, militaire strateeg, architectuur, beeldhouwer, schilder, wetenschapper, meteoroloog, cartograaf, waarzegger etc etc. Hij is niet bescheiden, en vertelt continue hoe goed hij wel is in het een of het andere. O ja.. hij is ook nog eens bijzonder knap, en onweerstaanbaar voor alle vrouwen en mannen, ondanks het feit dat hij ooit door zijn meester is gecastreerd en gegeseld.

Sommige delen van het verhaal waren echt goed, maar helaas waren die er niet veel.… (meer)

Hector Cross is een man met uitzonderlijke kwaliteiten. Als zijn vriendin Hazel op brute wijze wordt vermoord, eist hij gerechtigheid en zweert hij wraak. Samen met de Cross Bow Security wil Hector de terroristische moordenaars voorgoed uitschakelen. Hij ontdekt dat zijn grootste vijand zich verbergt achter vele misleidende gedaantes die overal opduiken: in de Afrikaanse woestijn en in het hart van Londen. Als ook Hazels illustere verleden een rol gaat spelen en Hectors vijand hongerig aast op macht en geld, wordt de jacht pas echt geopend. En Hector Cross lijkt de prooi... Met Cirkel van het kwaad bewijst Wilbur Smith opnieuw zijn absolute meesterschap als schrijver van razend spannende avonturenromans.
Recensie(s)

Hector Cross lijkt een gelukkig man: uit liefde getrouwd met een schatrijke vrouw en een baby op komst. Maar dan sterft zijn vrouw na een aanslag in Engeland na eerst een dochter te hebben gebaard. Cross beseft dat zijn vijanden van een Somalische clan achter de aanslag zitten, mensen voor wie eerwraak deel van hun religie is. Hij dacht ze uitgeroeid te hebben (zie ‘Op volle zee’*), maar een ervan blijkt nu een charismatisch prediker in Mekka te zijn. Cross koopt een vestingachtig appartement in een Golfstaatje en verzamelt oude kameraden van zijn beveiligingsbedrijf. Dan gaat hij zich voorbereiden op de wraak op zijn vijanden, een tocht die hem via Mekka naar Afrika leidt. Zelfstandig te lezen vervolg op de eerste Hector Cross roman. Voor een met kennis van zaken verteld en spannend verhaal zit de lezer bij deze schrijver wel goed. Toch bekruipt het gevoel dat het allemaal ietsje ‘te’ is: te machtige terroristen, te veel wreedheid en wraakzucht, te veel onwaarschijnlijke rijkdom en een te onverslaanbare held. Jongensboekenromantiek in een gewelddadig jasje.… (meer)

Zo. Het heeft even geduurd maar ik heb het boek uit. De extreme traagheid bij het lezen heeft niks te maken met de kwaliteit van dit boek. Integendeel, dit was een heerlijk boek. Een perfecte balans tussen actie en periodes van, ehm, niks. Precies zoals ik het graag heb. Constante actie vind ik maar niks.

Soms was de schrijver wel wat erg expliciet in zijn beschrijvingen. En dan bedoel ik niet geweld, maar meer de lichamelijke eigenschappen en seksuele acties van dat moment. Nu is dat niet een punt waarvoor ik minder sterren zal geven, maar hey. Dat is niet wat ik gewend ben van Harry Potter! ;P De enige momenten waar ik serieus even een O_o uitdrukking maakte was als ie het lichaam van een minderjarig meisje aan het beschrijven was (zo een ~11 jaar volgens mij). Voel ik me dan wat ongemakkelijk bij. Sowieso speelt sex een belangrijke rol in het verhaal; het is een manier van informatie vergaren en eventueel zelfs je vijanden verslaan. Ben ik een kind als ik toch even moest grinniken toen hij doodserieus schreef dat ze hun 'geslachtsdelen gebruiken als wapens'. :+
Het komt allemaal niet héél vaak voor, maar als het er is is het zo expliciet dat het me dusdanig opviel dat ik het toch even in de review moest vermelden. De meeste boeken zijn er wat...subtieler in.

Schrijfstijl is lekker en hoewel je in het begin het gevoel hebt iets te missen (wat waarschijnlijk ook het geval is aangezien dit een deel is van een 'serie' met Taita in de hoofdrol), merk je daar al snel niks meer van. Het leunt gelukkig helemaal niet veel op de vorige verhalen en staat prima op zichzelf. (ik heb wel een vorig verhaal gelezen, maar dat is al zo lang gelden dat ik me er vrijwel niks meer van herinner)

Heerlijk boek dus. 4 of 5 sterren. 4 en een halfje denk ik. Tenminste, dat zeg ik nu zo vlak na het uitlezen. Hm, nu uitkiezen of ik het naar boven of beneden zal afronden.

Iene miene mutte
Tien pond grutten
Tien pond kaas
Iene miene mutte is de baas.

Verdorie, 4 sterren dus.… (meer)