Yslaire

Juffrouw Baudelaire. Door Yslaire.

Juffrouw Baudelaire is eigenlijk een lange brief waarin Jeanne (Duval, ‘de Zwarte Venus’) aan de moeder van Charles Baudelaire een deel van diens erfenis vraagt. De brief behelst Baudelaire’s biografie en daaraan onlosmakelijk verbonden Jeanne’s leven vanaf de dag dat ze Charles ontmoette. Waar ze daarvoor is geweest en waar ze oorspronkelijk vandaan komt blijft een raadsel, een mysterie.

De kenmerkende stijl van Yslaire is, net zoals in de reeksen Samber en De Oorlog van de Sambers, alom aanwezig: donker, grauw, met hier en daar een rood accent. Hij richt zich ook hier voornamelijk op de relaties (vriendschappelijk en amoureus) tussen mensen.

Zijn werk is dus eerder psychologisch dan plot gedreven wat in een biografie van een woelig leven heel goed werkt. De dualiteit tussen ideaal en spleen, tussen de roes van de liefde en het verlies ervan vormt de hoofdtoon in het werk (zijn poëzie, zoals Les Fleurs du mal, geïnspireerd op Jeanne) en leven van Baudelaire, net als in deze autobiografische graphic novel.

Jeanne was van gemengde afkomst, ze was actrice in een klein theater toen ze Charles leerde kennen, en ze werd voor hem een godin en een demon in één. Hun levens werden vanaf dag één voorgoed passioneel in elkaar verstrengeld. Feminisme, racisme, het niet passen in een mal, worstelen met verslaving, aftakeling, ziekte, verlangen, verlies,… het blijven (soms jammer genoeg) herkenbare onderwerpen.

Yslaire vertelt het verhaal van Charles en Jeanne, maar ergens raakt hij aan ons allemaal.… (meer)