De gescheiden Saskia van Lieshout wil weg uit Nederland. Weg van haar agressieve ex-man Richard die haar niet met rust kan laten en weg van haar baan als supermarktcheffin, terwijl ze voor de crisis binnenhuisarchitecte was. Dan ziet ze een advertentie van een Nederlands echtpaar dat in Zwitserland woont.

Zij zoeken een hulp vor hun eigen huis en kinderen en voor de vakantiehuisjes die ze verhuren en nog gaan bouwen. Saskia wordt aangenomen, maar merkt na een tijdje dat ook daar niet alles is wat het lijkt. Jules en Zalia Laponder delen een groot verdriet daar voor een steeds grotere spanning zorgt. Gelukkig is haar nieuwe vlam Lorenzo er nog. Alles veranderdt als Saskia een gesprek tussen Jules en een onbekende vrouw opvangt en als Richard opeens weer voor de deur staat. Hij heeft er alles voor over om haar terug te krijgen... Toch?

Eerste deel van het boek is vooral romanachtig, leest wel lekker weg in een fijne sfeer. Dan komt de spanning op gang. Helaas wordt er weer van alles bijgehaald zodat het wat onrealistisch wordt. Jammer dat het zo vaak is in de boeken van Suzanne Vermeer. Daardoor ook niet te vergelijken met de hoofdpersonen in de boeken van bijv. Loes den Hollander of Simone van der Vlugt waar je je makkelijker mee kunt identificeren. ( )

Saskia van Lieshout is haar baan en haar man kwijt en besluit om in Zwitserland een nieuw bestaan op te bouwen. Zij reageert op een advertentie van Jules en Zalia Laponder die een au-pair en gastvrouw zoeken. Saskia neemt de baan aan en vertrekt naar Zwitserland. Al snel heeft zij een goede relatie met de kinderen van het echtpaar opgebouwd en ook bloeit er iets op tussen haar en Klaus, een kunstenaar die haar buurman is.

Een paar weken na aankomst ontdekt Saskia dat de familie gebukt gaat onder een groot verdriet. Als zij daarna ook nog eens getuige is van een hoog oplopende ruzie tussen Jules en een onbekende vrouw en ook haar ex- man Richard met minder goede bedoelingen plotseling voor de deur staat, wordt het leven voor Saskia een grote nachtmerrie.

Zwarte piste is een misdaadroman die gemakkelijk en snel leest en op momenten ook de nodige spanning kent. De plot is redelijk voorspelbaar en het is jammer dat de ontknoping al redelijk ver voor het einde van het boek wordt vrijgegeven. Verwacht geen diepzinnige gedachten, filosofische beschouwingen of beeldende beschrijvingen van bv. de Zwitserse natuur. Die komen in het boek niet voor. Ook de uitwerking van de personages gaat niet echt diep.

Als je over deze minpunten heen kunt stappen is Zwarte piste een goed leesbare misdaadroman. En als je het boek uit hebt, heb je ondanks de oppervlakkigheid van het verhaal niet het idee dat je een slecht boek hebt gelezen. Daarvoor is de schrijfstijl van Suzanne Vermeer te plezierig. ( )