Jennifer White is een orthopedisch chirurg die grote faam heeft verworven door het succesvol uitvoeren van uiterst complexe operaties aan handen. Zij heeft haar werk moeten neerleggen omdat zij tekenen van de ziekte van Alzheimer begon te vertonen. Haar dochter Fiona en zoon Mark hebben de nodige moeite om met hun veranderende moeder om te gaan.

Dan vindt de politie op een dag het stoffelijke overschot van Amanda O'Toole die de beste vriendin van Jennifer is. Zij blijkt te zijn vermoord en de moordenaar heeft een handtekening achter gelaten. Bij Amanda zijn 4 vingers met chirurgische precisie verwijderd. Jennifer wordt ervan verdacht deze moord te hebben gepleegd.

Alice LaPlante heeft met het schrijven van dit boek een moeilijke klus op haar schouders genomen. Wat wij zien van mensen die aan Alzheimer lijden is een proces dat op grond van alles wat zichtbaar is aan gedrag wel te beschrijven valt. Daar tegenover staat dat wat er zich in de gedachtenwereld van deze patienten afspeelt voor iedereen een raadsel is. Aan deze mysterieuze en gesloten wereld kunnen geen waarnemingen ontleend worden die beschreven kunnen worden.

Des te indrukwekkender is de prestatie van Alice LaPlante omdat zij er in geslaagd is een ontroerend en overuigend beeld te scheppen hoe Jennifer White de degeneratie van haar leven en de daaruit voortvloeiende maatschappelijke isolatie en het onbegrip ervaart. En in dat proces van afbraak van de menselijke waardigheid waar geen ontsnappen aan mogelijk is, vallen toch steeds betrouwbare stukjes informatie over wat er zich in het huis van Amanda O'Toole heeft afgespeeld op hun plaats en wordt de misdaad uiteindelijk met een verrassende wending in het verhaal opgelost.

Op de omslag van het boek staat Roman en dat lijkt mij juist. De moord op Amanda O'Toole loopt weliswaar als een rode draad door het verhaal heen maar het hoofdthema blijft toch de ontluistering en het verdriet die veroorzaakt worden door een ziekte die het leven van de krachtige en succesvolle Jennifer White verandert in een leven waarin geen plaats meer is voor enige vorm van waardigheid en slechts een schim van het verleden achterblijft.

Alice LaPlante heeft met haar vaardige pen een uitstekende roman geschreven, een roman die niet vrolijk stemt maar wel grote indruk achterlaat. ( )

Dit is een boek ik heel graag gelezen heb en het zit goed in elkaar.
De verwarring van een dementerend hoofdpersonage is heel goed verwoord in de situaties, de opbouw en de dialogen. Daarbij komt een verrassende plot met een heel apart einde. Voor mij is dit geen crimi maar eerder een psychologische roman.Ik wil niet teveel vertellen maar ja, lees dit boek nu maar en laat jouw mening eventjes horen. ( )

Hersenspinsels van Alice LaPlante is uit ..Wat een ongelooflijk mooi boek. Heel aangrijpend en het laat je niet los. Je kunt je nu mss een voorstelling maken van hoe het moet zijn als je altzheimer hebt. Langzaam wordt je geheugen weggegeten, eerst de randjes en dan steeds verder. Van iets naar niets ... mss toch wel het ergste wat je kan overkomen, en hoe ga je daar als kind mee om, zogauw je gaat lezen houd het boek je vast. En de titel van het boek kan niet duidelijker worden weergegeven. Kortom een heel goed boek.
Dit laat indruk achter en moet ff een plekje vinden.