can't wit for the next part ( )

Laatste deel van de Kronieken van de Wilde Regenlanden en ik wil eigenlijk helemaal geen afscheid nemen van deze wereld! Wat een heerlijk boek, wat een geweldig einde. Maar ik hoop dus echt van harte dat Robin Hobb ons nog eens mee terug neemt naar deze wereld. Ik zie nog zoveel mogelijkheden.

Ik denk ik nu even in een gat val ( )

Fantastisch slot. Ik heb dit boek weer met veel plezier gelezen. Alle ontwikkelingen komen samen in dit laatste deel, en dat is mooi gedaan. Ook fijn dat personages uit de Levende Schepen trilogie zoals Malta, Reyn en Selden weer terugkomen in de laatste twee delen van de Wilde Regenlanden kronieken. Ook Tintaglia maakt haar rentree. Zoals wel vaker bij Hobb treedt tegen het einde van het verhaal een versnelling op van de gebeurtenissen als het verhaal zich richting een climax ontwikkeld. Het is weer de moeite waard geweest om vol te houden.
De hoeders ontwikkelen zich steeds meer als volwassenen en ouderlingen. Ook blijkt het geheugengesteente opnieuw gevaren voor mensen op te leveren, ook voor Ouderlingen. Dit zet de verhoudingen tussen personages opnieuw op scherp. Terwijl de hoeders zich tot Ouderlingen ontwikkelen moeten ze een nieuwe relatie opbouwen met hun draken die steeds minder afhankelijk zijn van hen.
Robin Hobb is er weer in geslaagd op personen en karakterontwikkelingen te verwerken in avontuurlijk verhaal. Alle lijntjes komen samen, tot het epistolische verhaallijntje van de Vogelhoeders van Beijerstadt, Trehaug en Cassarick aan toe. Elk feitje, elke gebeurtenis heeft een plek in het geheel. Ik ben benieuwd naar het volgende verhaal. ( )