Typisch zo'n pocketboekje gevonden op een boekenmarkt voor een paar euro en omdat er de naam van Michael Moorcock opstond dat ik het niet kon laten liggen.
Het is een uitgave van 1970 waarin vier losse verhalen zijn opgenomen waarvan de eerste het titelverhaal is.

The Singing Citadel heeft als hoofdpersoon Elric of Melniboné met zijn metgezel Moonglum, mijn lievelingsduo wat Moorcock betreft. Terwijl ik het zat te lezen, wist ik dat ik het kende en het verhaal in een andere verzameluitgave van Michael Moorcock al in mijn bezit had. Dat is het lastige bij deze veelschrijver. Er is zoveel van hem meerdere malen in verschillende vormen uitgegeven dat het voor de verzamelaar niet altijd even makkelijk is om dubbelingen te voorkomen. Soms is dit zelfs onmogelijk.
De drie andere verhalen in deze uitgave waren mij bijvoorbeeld nog onbekend.

Elk van de vier verhalen handelt om een held die tegen zijn wil meegezogen wordt in de strijd tussen Law en Chaos. Twee godheden die niet openlijk tegen elkaar kunnen vechten maar alleen door inzet van andere wezens met elkaar in strijd kunnen gaan. Dit algemene thema waar Michael Moorcock vele helden in zijn multiverse heeft doen rondzwerven, kan mij maar niet vervelen.
Telkens weer is er een verrassende wending en nooit is er van te voren te voorspellen of de held het avontuur als winnaar of verliezer uit de bus zal komen. En van medespelers weet je als lezer ook nooit of degene oprecht is of op een gegeven moment een ander gezicht zal laten zien.
Samen in een wereld vol onaardse monsters en mystieke sferen maakt elk verhaal een spannend geheel.
De helden zelf hebben zo hun eigen karakterfout zoals bijvoorbeeld overmatige arrogantie of blinde loyaliteit. Ze zijn nooit lichthartig maar wel altijd intens waaronder iets warms gloeit. Misschien is het wel passie.

Verder over de inhoud van de verhalen wil ik niets schrijven omdat dit de verrassing weg zal nemen. Alleen wil ik nog even wijzen op dat ik nooit gedacht had dat het zo met Alexander de Grote zou aflopen. ( )