★★½ Satirische opvolger van 'Wij' uit 2009, die de ondergang van kunsthandelaar Donald, 'in bezeten tijden van angst, gelatenheid en paranoia', gebruikt om tot een grootse ode aan de verbeelding te komen. Olyslaegers bulkt net als Donald - die 'gouden kloten kan omzetten in gouden kansen' - van de ambitie en verklaart het failliet van het materialisme en het rationalisme, in de hoop dat de verbeelding terug aan de macht komt. Een waarlijk mooie boodschap die Olyslaegers te breedvoerig, te bombastisch en te ironisch verkondigt, waardoor hij moet inboeten aan geloofwaardigheid en de kunstmatigheid alleen maar opdrijft. De delen maken hier jammer genoeg niet het geheel, want sommige passages zijn ronduit beklijvend. Schrijven kan deze sinjoor, laat daar geen misverstand over bestaan. Ik vermoed al lang (sinds zijn debuut 'Navel' om precies te zijn) dat er een meesterwerk in Olyslaegers zit: zou het 'Wil' kunnen zijn, het derde en laatste deel van de 'machtstrilogie', dat in september verschijnt? Kijk er alleszins al naar uit (ik interview hem voor STAALKAART). ( )