Orlando Figes is een belezen schrijver met een vlotte pen. Dat maakt hem echter nog geen goede historicus en 'Natasja's dans' niet het uitmuntende boek dat het zien van eerdere beoordelingen en recensies doet vermoeden.

Zoals hij in de inleiding van het boek aangeeft is het voornaamste standpunt van Figes dat er geen zuiver Russische nationale cultuur is en er alleen mythische beelden van zo'n cultuur bestaan. Dat is wellicht een te rechtvaardigen en te onderbouwen stelling, maar Figes gaat wel erg ver om dit aan te tonen. Zo beroept hij zich in het hoofdstuk 'Afstammelingen van Djingiz chan' op een enkele 19de eeuwse bron om aan te tonen dat de 'byliny' (oude Russische volksverhalen) een Aziatische oorsprong hebben. In de verklarende woordenlijst staat dan nog dat de meeste volkenkundigen van mening zijn dat de byliny afkomstig zijn uit het tiende-eeuwse Kievse rijk, wat ingaat tegen wat Figes beweert. De rest van het hoofdstuk is zo gezocht dat je je af gaat vragen of het standpunt van Figes wel klopt. Beweringen gebaseerd op één bron komen overigens ook op andere plaatsen in het boek voor.
Het beste hoofdstuk is dat over de Russische ziel, maar hier leunt Figes, zoals in het gehele boek, zwaar op lange citaten. Erger is dat Figes zichzelf op een aantal plaatsen tegenspreekt. Dit is bijvoorbeeld het geval als hij schrijft over Strawinsky die in ballingschap verbazingwekkend grondig heeft gebroken met zijn vaderland en zich verbazingwekkend goed kan aanpassen aan zijn nieuwe omgeving en twee pagina's verder weer zo Russisch is als maar zijn kan: 'Heel zijn leven heeft Strawinsky vastgehouden aan de Russische gewoontes van zijn jeugd. Zelfs in Los Angeles bleef zijn huis een buitenpost van het oude Rusland. De woonkamer stond vol met Russische boeken en ornamenten, schilderijen en iconen. De Strawinsky's hadden Russische vrienden en hadden Russisch personeel in dienst. Thuis werd Russisch gesproken. Strawinsky sprak alleen Engels of Frans als het niet anders kon, en dan nog met een sterk accent. Hij dronk thee op z'n Russisch'.
Het lijkt er soms op of Figes wat hij aantrof dat lekker leest en/of dat aansluit op zijn standpunt in zijn boek heeft opgenomen zonder goed na te gaan of zijn beweringen kloppen en zelfs zonder te bezien of hij zelf niet op een andere plaats iets anders beweert.
Ook valt het op dat nogal wat zaken die ook elders voorkomen als 'typisch Russisch' worden aangeduid. Het gaat dan bijvoorbeeld om eten dat in de loop der jaren steeds verfijnder en luxueuzer werd, toestemming vragen voor een huwelijk aan de ouders van de bruid en het benadrukken van het goddelijk moederschap van Maria.

Ondanks dit alles is het knap dat Figes zoveel informatie over de Russische cultuurgeschiedenis op een leesbare manier heeft weten samen te vatten. 'Natasja's dans' is de moeite van het lezen dan ook zeker waard. ( )

Niet één hoofdpersoon, maar heel Rusland! Alle aspecten - schilderkunst, literaruur, muziek, en de geschiedenis, komen aan bod. Leest als een roman. ( )