Dit was de tweede keer dat ik het las, na 7 jaar. Weer heel mooi, ontroerend, droevig. Een prachtig sprookje over de prinses wiens speelkameraad de tuinmansjongen wordt betoverd door een heks, zodat hij in een bloem verandert. Ze heten Mijnewel en Jouweniet, want de tuinjongen begrijpt best dat hij niet met de prinses kan trouwen.
De heks betovert ook de stad Odisiadorr zodat het Dorr wordt, grijs en doods, zonder zon en zonder bloemen en zonder lach.
Mijnewel moet 7 jaren lang zoeken naar de goede grond waar de zaadkorrel van de bloem de jongen weer terug kan toveren. Ze ontmoet veel lieve mensen maar ook gemeneriken. Om het grote water naar de stad Dorr over te kunnen steken moet ze de veerman, een gebochelde dwerg haar een kus laten geven. Die blijf5 zwart op haar wang achter. Daardoor heet ze ook Dwergelief. Jarrik de Speelman helpt haar. Uiteindelijk komt de stad weer tot leven, wordt de heks gedood, door een zilveren schoen van Mijnewel en komt alles toch weer goed.
Buitengewoon mooi Biegel-taalgebruik, zo eigen aan hem ( )

Wanneer een prinses en een tuinman jongen verliefd op elkaar worden, steekt de heks Sirdis daar een stokje voor door hem in een bloem te veranderen. De prinses stelt alles in het werk om de betovering te verbreken, waarbij zij vele gevaren ontmoet.