StartGroepenDiscussieMeerTijdgeest
Doorzoek de site
Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.

Resultaten uit Google Boeken

Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.

Bezig met laden...

Het smelt (2016)

door Lize Spit

Andere auteurs: Zie de sectie andere auteurs.

LedenBesprekingenPopulariteitGemiddelde beoordelingAanhalingen
4112160,875 (3.68)7
Nadat zij tijdens haar puberteit traumatische gebeurtenissen met twee jongens heeft meegemaakt, keert een jonge vrouw jaren later terug naar haar geboortedorp met een plan voor een soort wraak en een blok ijs in de achterbak van haar auto.
Bezig met laden...

Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden.

Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek.

» Zie ook 7 vermeldingen

Nederlands (12)  Engels (7)  Duits (1)  Deens (1)  Alle talen (21)
1-5 van 12 worden getoond (volgende | toon alle)
Het Smelt is de debuutroman van de Vlaamse schrijfster Lize Spit (1988), van wie ik onlangs nog het Boekenweekgeschenk 2023 las. Het is een boek van 480 pagina’s, dat ik toch in een dag uitlas.

De hoofdpersoon en ik-figuur is Eva Wolf, die haar verhaal doet als opgroeiend meisje in het fictieve dorp Bovenmeer in Vlaanderen. In haar geboortejaar worden er in het kleine dorp slechts twee andere kinderen geboren, Laurens en Pim. Met hen zal ze opgroeien en de meeste tijd doorbrengen. Ze noemen zichzelf ‘De Drie Musketiers’ en dat klinkt allemaal prachtig, tot de pubertijd aanbreekt.

De beschrijving van die jeugd begint aan het begin van dit millennium in 2002, maar er is ook een andere verhaallijn. Hierin gaat dezelfde Eva met de auto van Brussel, waar ze inmiddels woont, terug naar Bovenmeer. Ze gaat naar het herdenkingsfeest van Jan, de omgekomen broer van Pim en ze heeft een groot blok ijs in de kofferbak.

Spit doet veel moeite om de sfeer in het dorp van Eva’s jeugd te beschrijven en de getroubleerde familie waar ze deel van uitmaakt. Moeder aan de drank, een passieve vader, zusje Tesje die kampt met obsessieve dwangneuroses en broer Jolan die het liefst het gezin ontvlucht.

Laurens is de zoon van een slager en Pim van een veeboer en samen met Eva worden ze op school in een ‘bijzetklasje’ gezet, achter in een hogere klas want er zijn te weinig kinderen voor een aparte klas. Plattelandsproblemen dus en dat komt allemaal wel uit de verf.

Het jeugdverhaal wordt onderbroken door de autorit naar haar geboortedorp en ze gaat bij haar ouders naar binnen die nog liggen te slapen. Spit laat langzaam de spanning opkomen en je voelt dat er iets aan zit te komen;

Dat mijn ouders nog niet wakker zijn, is wellicht ook voor hen het beste. Nu ik alles dat hier onveranderd is gebleven in me opneem, wordt duidelijk dat ik hun niets te vertellen heb, niets te vergeven.

De schijnbaar gelukkige jeugd van de drie musketiers gaat wat barstjes vertonen als de jongelui hun seksualiteit ontdekken. Dan zijn twee jongens en een meisje toch een issue en dat wordt Eva al snel duidelijk;

Al die keren slapen in deze tent hadden hiertoe geleid. Ik had iets dat zij niet hadden. Dit zouden postzegelverzamelaars een groot voordeel vinden, maar in mijn geval was het enkel ongunstig.

De spelletjes worden steeds ruwer en wreder. Eva wordt hierbij betrokken en ze kan meedoen of haar enige vrienden verraden. Je voelt aan alles dat dit niet goed gaat aflopen en voor Eva is er geen weg meer terug;

Ik ben geen vrouw, geen meisje, maar ik ben ook niet één van hen. Ik ben het draaimolenpaardje dat altijd schokkerig op en neer zal blijven steigeren, altijd op dezelfde paal, elk jaar opnieuw in dezelfde banen, op dezelfde kermis, voor dezelfde kinderen.

Die autorit terug naar Bovenmeer is een afrekening, zoveel is wel duidelijk. De afloop, en wat dat blok ijs in de kofferbak doet, moet u vooral zelf gaan lezen. Ik wil het nog wel even hebben over de schrijfstijl van Spit. Waar ze in het Boekenweekgeschenk de spanning tot de finale goed opbouwt doet ze dat hier ook, maar hier heeft ze daar veel langer voor nodig. Ik vond dat in het kortere verhaal wat sterker.

Ik gaf aan dat Spit veel moeite doet om de sfeer in het dorp te beschrijven, maar dat was mij soms te langdradig. Ik was niet altijd even benieuwd om door te lezen. Pas aan het einde, maar dan zijn we 300 pagina’s verder, komt er wat vaart in het verhaal als je merkt dat het uit de hand gaat lopen. Dan wordt ook duidelijk wat Eva voor ogen heeft als ze terug gaat naar Bovenmeer. Het waarom, dat is een ander verhaal, dat overtuigde mij niet helemaal; hier wordt iets te veel het drama opgezocht, hoewel ik het niet zo bezwaarlijk vind omdat het wel weer een goede vondst is.

De Vlaamse woorden die Spit door het hele boek gebruikt bevallen mij wel, dat geeft het boek een mooi lokaal karakter. Resumerend dus best een prima boek met een iets te lange aanloop. ( )
  Koen1 | Dec 22, 2023 |
4,5 sterren. ( )
  tmrps | Jul 1, 2021 |
Knap als debuutroman, en sowieso boeiend. Vrolijk word je niet van de gebeurtenissen, maar dat hoeft ook niet altijd. Mijn aandacht werd vast gehouden tot de laatste bladzijde ! Het gaat over vriendschap en wat je daar voor over hebt, maar ook over de alledaagse miserie achter vele Vlaamse gevels... ( )
  Mr.Prikkebeen | Oct 20, 2020 |
“Ik kijk uit het raam naar het erf. Al dat kijken. Het heeft nog nooit ergens verandering in gebracht”
Dit debuut maakte in 2016 in het Nederlandse taalgebied echt furore. De toen amper 27-jarige Spit werd een hype en het boek werd de hemel in geprezen. Ik word dan altijd een beetje wantrouwig, wacht dan bewust en begin met vertraging én argwaan aan de lectuur. Maar ik moet toegeven: dit is toch wel indrukwekkend voor een beginnend auteur.
Vooral de ingenieuze compositie van het boek is knap gedaan, met twee tijdslagen die voortdurend door elkaar vloeien en af en toe een flashback naar een nog vroegere periode. Het vertelperspectief is simpel: voortdurend is de nog redelijk jonge Eva De Wolf aan het woord. Ze is onderweg naar een feestje in haar geboortedorp, waar ze al jaren niet meer geweest is. Het is al vlug duidelijk dat dat te maken heeft met enkele traumatische ervaringen. Als suspense-elementen wordt verwezen naar de dramatische dood van de broer van een jeugdvriend, en naar een groot ijsblok dat in de koffer van haar auto ligt en maar amper smelt, want het is de koudste (en donkerste) dag van het jaar. Tussendoor vertelt Eva uitgebreid over haar jeugd in het dorp. Het is een coming-of-age-verhaal met soms heel vermakelijke elementen, die voor een Vlaamse lezer die in de jaren 1990-2000 in een dorp opgroeide erg herkenbaar zullen zijn. En het bevat ook problematische elementen zoals het compleet ontwrichte gezin waarin ze opgroeide en de grensverleggende spelletjes die ze met 2 jongens speelde.
Stilistisch is haar vertelstijl nogal klinisch, kil registrerend, met desondanks af en toe aandoenlijke passages, maar van bij het begin ook een redelijk droefgeestige en ronduit onbehagelijke ondertoon. Spit heeft oog voor kleine details die nooit onschuldig blijken te zijn.
Er is heel wat te doen over de gewelddadige ontsporing van de roman, voor sommige lezers is dat er vér over. Ik begrijp dat wel, bepaalde passages in het laatste derde van het boek zijn inderdaad erg cru en gedetailleerd beschreven. En ook de ontknoping is best wel heftig. Maar het moet gezegd: al is het wel slikken, het hoort wel bij het ‘gotic’ gehalte van het boek; al bijna vanaf het begin weet de lezer trouwens dat hij/zij geen sprookje te horen zal krijgen, dus onverwacht komt het niet.
Toch valt er inderdaad wel wat af te dingen op de waarde van het boek. Het is om te beginnen veel te lang; vooral in de coming-of-age passages had Spit gerust wat kunnen snoeien, ze drukken het tempo; al dienen de uitgesponnen beschrijvingen natuurlijk ook om het langzame tijdsverloop tastbaar te maken van de cruciale dag dat Eva haar verhaal vertelt. De stijl van Spit bevat typische Vlaamse wendingen, maar af en toe ook ronduit kromme zinsconstructies en beschrijvingen die gewoon niet kunnen kloppen (de ‘pekstrepen tussen asfaltplaten’ bijvoorbeeld). Tenslotte ben ik zelf niet echt een liefhebber van het groteske genre: de hele constructie waarop het boek gebaseerd is (namelijk wat Eva van plan is op de dag dat ze ons haar verhaal vertelt) is misschien wel spits gevonden (pun intended), maar vraagt van de lezer enigszins ‘suspension of disbelief’, en ik kan begrijpen dat niet iedereen daarin mee wil gaan.
Maar al is dit niet echt mijn ding, dit is echt wel een geslaagd debuut. De thematiek en spanningsopbouw deden me aan Ian McEwan denken (vooral The Cement Garden), en de kille, wrange vertelstijl aan Gerard Reve’s De avonden, en dat is als compliment bedoeld. De slotpassage is naar mijn aanvoelen trouwens een duidelijke verwijzing naar Frits van Egters’ “Het is niet onopgemerkt gebleven”. ( )
  bookomaniac | Dec 26, 2019 |
Lize Spit (2016) Het smelt
waardering: ***
Lizetjes zijn leuke; vrijwel unieke, komische opmerkingen na het vermelden van een of ander feit of observaties. De 1e in de 1e alinea, extra postzegels op de enveloppe geven op hun beurt zoveel gewicht dat het extra portokosten met zich meebrengt. Daar put ze dan weer hoop uit. Achteraf (p. 130 blijkt die porto, het plakken van de zegels, haar schrijfstijl; haar accentuering, een draai aan de gedachtegang. Weer later blijkt (sporadisch) dat haar vader dat ook had (p.370 chocopasta).
Het boek is zwart qua inhoud, maar de stijl is zo mooi dat je denkt dat er toch iets moois uit moet komen (die hoop uit de 1e alinea), dat gebeurt dus niet. Het loopt slecht af met diverse personen uit het boek, maar het boek is aan het eind rommelig; Lize Spit lijkt zichzelf overvraagd te hebben en komt niet tot een bevredigend einde. De lezer mag het zelf uitzoeken.
Het door elkaar gooien van de chronologie van de gebeurtenissen en de herinneringen aan de gebeurtenissen -gevoegd bij de vele details- neigen de lezer ertoe de hoofdstukken bij elkaar te zoeken en in die volgorde te gaan lezen. Ondergetekende deed dit niet, maar het lezen werd steeds lastiger.
Ondergetekende speculeert, maar voor de inhoud lijkt de schrijfster, mogelijk met hulp van anderen, flink aan het brainstormen te zijn gegaan. Met name “onsmakelijkheden troef”. Een lijst van aanleggen is zinloos; je zou het met niemand willen bespreken; het trekt de inhoud scheef; de karakters krijgen dan minder aandacht. Daarna heeft ze een setting in een dorp gecreëerd met diverse families en hoofdpersonen, meest leeftijdsgenoten/ klasgenoten; met ouders, waar flink wat op aan te merken is en een paar surrogaat opvoeders en/of dito oma. Een andere brainstormsessie was wellicht het thema: seksuele ontwikkeling. De opwerpingen hieruit werden gecombineerd met de onsmakelijkheden. De leeftijden waarop iets plaatsvond zijn niet exact vast te stellen, voor sommigen kwamen de seksuele confrontaties te vroeg, anderen gingen er met het grootste gemak in mee. De hier geschetste methode lijkt te herkennen in het leven en werken van een slagersfamilie (die daadwerkelijk voorkomt, maar metaforisch lijkt het interessant voor de filerende en mixende schrijfstijl).
De hoofdstuktitels in tekst zijn met zorg gekozen, zijn treffend en doen bijvoorbeeld denken aan die van F.B. Hotz. (vier schaduwen, mossel, luchtverkopers, tweestoelenrestaurants)
Het is een fraai, energiek beschreven, herkenbaar dorpsgebeuren; eerst gevangen in het dorp; daarna onthecht terugkeren, bijna als een schim. Het autistische zusje, door een derde omschreven als obsessief/compulsief; met eindeloos doorzagen over de laatste zin die je zegt: realistisch.
De titel en de omslag lijken al snel herkenbaar (paté die opgelikt wordt); het opgraven van een schildpadskelet rond de menarche (een prachtige vondst); maar Spit (sic) zet de lezer meesterlijk op het verkeerde been. Een heel mooi stukje volgt op de beschrijving van de kostbare grimas van de moeder van Laurens op p. 131-132.
Al met al een verhaal dat een onuitwisbare indruk nalaat. ( )
  leesclubhaarenjb | Jan 3, 2018 |
1-5 van 12 worden getoond (volgende | toon alle)
geen besprekingen | voeg een bespreking toe

» Andere auteurs toevoegen (10 mogelijk)

AuteursnaamRolType auteurWerk?Status
Spit, Lizeprimaire auteuralle editiesbevestigd
Beuningen, Helga vanVertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Rosich, MariaVertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Santoro, DavidVertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Tardif, EmmanuelleVertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Vries, Willemijn deVertellerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Je moet ingelogd zijn om Algemene Kennis te mogen bewerken.
Voor meer hulp zie de helppagina Algemene Kennis .
Gangbare titel
Oorspronkelijke titel
Alternatieve titels
Oorspronkelijk jaar van uitgave
Mensen/Personages
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis. Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Belangrijke plaatsen
Belangrijke gebeurtenissen
Verwante films
Motto
Opdracht
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis. Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Voor Tilde, Jornt & Saar
Eerste woorden
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis. Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
9.00 UUR
De uitnodiging kwam drie weken geleden en was overdreven gefrankeerd.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis. Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Elk leven is slechts een optelsom van getallen, maar weinig slagen erin het bij te houden, op tijd te beginnen met tellen (p. 236)
Laatste woorden
(Klik om weer te geven. Waarschuwing: kan de inhoud verklappen.)
Ontwarringsbericht
Uitgevers redacteuren
Auteur van flaptekst/aanprijzing
Oorspronkelijke taal
Gangbare DDC/MDS
Canonieke LCC

Verwijzingen naar dit werk in externe bronnen.

Wikipedia in het Engels

Geen

Nadat zij tijdens haar puberteit traumatische gebeurtenissen met twee jongens heeft meegemaakt, keert een jonge vrouw jaren later terug naar haar geboortedorp met een plan voor een soort wraak en een blok ijs in de achterbak van haar auto.

Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden.

Boekbeschrijving
Haiku samenvatting

Actuele discussies

Geen

Populaire omslagen

Snelkoppelingen

Waardering

Gemiddelde: (3.68)
0.5
1 3
1.5 1
2 7
2.5 4
3 30
3.5 18
4 47
4.5 13
5 19

Ben jij dit?

Word een LibraryThing Auteur.

 

Over | Contact | LibraryThing.com | Privacy/Voorwaarden | Help/Veelgestelde vragen | Blog | Winkel | APIs | TinyCat | Nagelaten Bibliotheken | Vroege Recensenten | Algemene kennis | 203,251,287 boeken! | Bovenbalk: Altijd zichtbaar