gesigneerd ( )

Dit lijkt een bedrieglijk eenvoudig boekje, maar het is het allerminst. Martin Michael Driessen (°1954) heeft hier drie novellen opgenomen die inhoudelijk volledig los staan van elkaar: ze zijn erg verschillend in lengte, in toonaard en stijl, geografische locatie en tijdsperiode en thematieken. Hij roept dus in kort bestek uiteenlopende wereld op, in een telkens aangepaste taal, en dat is knap gedaan. Toch is er één constante: telkens speelt een rivier de hoofdrol. In het eerste verhaal waagt een verlopen toneelacteur zich aan een ‘afkick’-reis met een kano over de Aisne in Frankrijk. In het tweede wordt de vriendschap beschreven van twee jongens die verbonden zijn door hun passie voor boomstam-transporten over Duitse rivieren. En in het slotverhaal is een rivier (eigenlijk niet meer dan een beek) het voorwerp van een decennialange, bitse grondvete tussen twee Bretoense families van verschillende godsdienstige gezindte. Het is duidelijk: het stromende water staat hier voor het leven dat vervliedt, als een natuurkracht die de mens meesleurt, waardoor die amper vat heeft op zijn eigen lot. Niet alle novellen zijn even geslaagd, maar Driessen demonstreert wel op weergaloze wijze zijn taalbeheersing. ( )

Drie keer een rivier, als een scheidslijn of een grens. Om te overschrijden, te volgen tot ze oplost in het niets, te verdedigen... Nooit om te respecteren. Helder proza, puur en evenwichtig en geloofwaardig zelfs op de meest apocalyptische momenten. ( )

★★★½ Drie oerdegelijke, klassieke novelles, met stromen en rivieren als leidmotief. Het eerste is onversneden Carver, het tweede kruist Jack London met Faulkner, het laatste mengt Balzac met Michon. Applaus voor Driessens stijl, zijn aangehouden beheerste vertelstem en de soepelheid waarmee hij universele thema's in tijdloze decors weet op te roepen.
Jammer voor de erbarmlijke uitgave: ik kwam bijna 20 typo's tegen (niet min op 139 pagina's) en alsof dat nog niet genoeg is om mijn zenuwen te tergen komt de plastic laag van de voorflap al los. Is het omdat Driessen zijn boek opdraagt aan zijn uitgever bij de Wereldbibliotheek? Schaam op Van Oorschot! ( )