In 1910 bezette Japan Korea. Die bezetting duurde tot het einde van de Tweede Wereldoorlog. Koreanen werden in deze periode behandeld als tweederangs burgers. Dat was het geval in Korea, maar zeker ook in Japan, waar veel Koreanen kwamen wonen, en tot op de dag van vandaag nog wonen. Op de Koreaanse taal en cultuur werd neergekeken, en Koreanen werden gezien als minderwaardig en vies. Dit is de achtergrond waartegen de Koreaans-Amerikaanse schrijfster Min Jin Lee haar boek Pachinko plaatst.

Pachinko is de geschiedenis van een Koreaanse familie, die zich uitstrekt over 5 generaties. Het begint allemaal op het eilandje Yeongdo voor de zuidkust van Korea, waar een hardwerkende, eenvoudige familie een klein pensionnetje runt. Zij weten net het hoofd boven water te houden in een economisch steeds lastiger situatie. In deze familie wordt in 1917 Sunja geboren.

Sunja is het centrale karakter in Pachinko. Zij is een eenvoudig, hardwerkend en vooral naïef meisje, dat op haar 15e zwanger raakt van een rijke koopman. Die man blijkt bij nader inzien al getrouwd, dus een huwelijk zit er niet in. Als de man aanbiedt financieel voor haar en de baby te zorgen wijst ze dat af. In plaats daarvan trouwt ze met de christelijke dominee Isak Baek. Hij neemt Sunja als zijn vrouw mee naar Japan, waar hij als zendeling gaat werken, en voedt Sunja’s zoon op als zijn eigen zoon. Later krijgen Sunja en Isak ook samen een zoon.

Lee staat uitvoerig stil bij de moeilijke omstandigheden van de Koreaanse migranten in Japan. Ze worden gediscrimineerd en het is lastig om aan werk of goede woonruimte te komen. Dit alles nog los van de economische crisis in de jaren ‘30 en de oorlog daarna. Isak wordt als christelijke dominee opgepakt en zo goed als dood gemarteld. De andere familieleden overleven deze periode door een combinatie van hard werk en de hulp van een geheime weldoener.

Na de oorlog blijft de familie in Japan wonen. In Korea ligt geen toekomst meer voor hen, er breekt daar een oorlog uit en het land wordt opgesplitst, waarna het voor velen zelfs onmogelijk wordt terug te keren. Het verhaal focust in de naoorlogse periode vooral op de lotgevallen van Sunja’s zoons. Zij zijn twee heel verschillende karakters, die elk op hun eigen manier omgaan met de discriminatie. De één probeert zo Japans mogelijk te worden, terwijl de ander juist kracht put uit zijn Koreaanse identiteit. Dit deel van het verhaal is helaas aanzienlijk minder gedetailleerd uitgewerkt dan het eerste deel, met grote sprongen in de tijd. Dat geldt zeker ook voor de lotgevallen van de generatie dáárna.

Dat maakt Pachinko een wat onevenwichtige familiegeschiedenis. Hoewel de setting en het thema interessant genoeg zijn, komt dit nergens echt goed uit de verf, door de grote sprongen in de tijd en het continu wisselen van perspectief. Een interessant personage als de oudste zoon van Sunja bijvoorbeeld, verdwijnt jarenlang uit beeld, om vervolgens in een achteloze paragraaf zelfmoord te plegen. In plaats van aan hem wordt wél behoorlijk uitgebreid aandacht besteed aan een aantal bijfiguren die weinig met het familieverhaal van doen hebben, zoals een homoseksuele Japanse familievriend en zijn vrouw, of de Japanse vriendin van de jongste zoon en haar verslaafde dochter.

Wat redactionele ingrepen in dit verhaal waren dus welkom geweest! Niet alleen de overbodige bijfiguren hadden eruit gemogen, maar zeker ook de bijna gênante omschrijvingen van de vrouwen in dit boek, waarbij wat mij betreft veel te veel nadruk ligt op de omvang van hun boezem en billen en de glans van hun huid en haar. Dit in tegenstelling tot de omschrijving van de mannen. En dan heb ik het nog niet over de tenenkrommende dialogen. Of de ongeloofwaardige plotwendingen. Waarom bijvoorbeeld doet een rijke zakenman zoveel moeite om de ongeletterde, eenvoudige en niet speciaal mooie Sunja te veroveren? Waar haalt hij überhaupt de tijd vandaan om zo vaak met haar af te spreken? Waarom zou hij haar als maîtresse willen onderhouden? Of na haar afwijzing haar familie zo trouw blijven steunen? Waarom heeft hij als Koreaan in Japan niet te maken met discriminatie? Hoe krijgt hij het voor elkaar om midden in de oorlog Sunja’s moeder naar Japan te vervoeren? Zo kan ik nog even doorgaan.

Kortom, een potentieel meeslepend familieverhaal, tegen een historische achtergrond die voor veel van ons onbekend zal zijn. Maar ook een verhaal dat zichzelf onderuit haalt door een rommelig en ongeloofwaardig plot en een platte schrijfstijl. ( )

Prima tijdsbeeld, de belangrijkste reden om dit boek te lezen. Het harde leven op het platteland van Korea, het tweederangsburgerschap van de Koreaan in Japan, het vechten om te overleven. Vooral de vrouwen stralen enige menselijkheid uit, de mannen lijken meer radertjes in de machine van leven en overleven.: ( )