Over de dramatische ervaringen van Mukhtar Mai in juni 2002 werd er in de pers veel gespeculeerd. De representatie van de feiten durfde nogal eens te verschillen, maar één ding stond vast: wat er met deze jonge vrouw gebeurd is, mag zich niet herhalen. Nergens. Met niemand.
Nu heeft Mukhtar zelf de pen in de hand genomen om haar relaas te doen.
Tevens wil ze met haar boek mensen laten inzien dat er dingen moeten veranderen. In Pakistan vechten rivaliserende stammen geregeld onderlinge machtsconflicten uit met geweld tegen vrouwen, en dat moet gedaan zijn. De slachtoffers ondernemen over het algemeen geen actie uit schaamte en angst te worden verstoten. Maar Mukhtar rustte niet voor de daders echt achter slot en grendel zaten en dat maakt haar zaak heel bijzonder.
Mukhtar woonde in een klein Pakistaans dorpje, ver weg van de ‘bewoonde wereld’. De macht ligt er bij verschillende clans. En de clans van naburige dorpen kunnen wel eens met elkaar botsen.
Op een dag wordt Mukhtar's familie het slachtoffer van een dergelijke vete. Volgens hen zou Mukhtar's broer Shakur een vrouw uit hun eigen clan aangerand hebben. Mukhtar moet namens haar familie haar excuses aanbieden, maar daar blijft het niet bij. Ze wordt door enkele mannen verkracht en dus onteerd. Volgens de Pakistaanse opvattingen is een vrouw hierna niets meer waard en volledig bezoedelden. Maar een imam uit het dorp licht de pers in en Mukhtar zelf besluit ook in de tegenaanval te gaan…

De Pakistaande Mukhtar Mai is achter in de twintig als op een dag een vete met een invloedrijke clan uit het naburige diorp haar leven op zijn kop zet. Haar broertje Shakkur, nog geen twaalf jaar oud, wordt ervan beschuldigd een van hun vrouwen te hebben aangerand. Mukhtar wordt afgevaardigd om namens haar familie excuses aan te bieden, maar bij aankomst blijkt haar lot al bezegeld: een compleet dorpstribunaal wacht haar op en veroordeelt haar tot een groepsverkrachting. Als het voorbij is wordt ze gedwongen om, half naakt en onteerd, door een haag van toeschouwers naar huis te lopen.
Normaal gesproken zou de zaak hiermee afgehandeld zijn, maar de geschokte imam uit haar dorp besluit een journalist in te lichten over het drama. Al snel wordt het verhaal opgepikt door de internationale pers en verschillende mensenrechtenorganisaties. Mukhtar Mai pleegt geen zelfmoord zoals eigenlijk verwacht wordt van een onteerde vrouw, maar besluit de confrontatie aan te gaan en terug te vechten. Ondanks bedreigingen en voortdurende tegenwerking weet ze haar zaak tot voor de Hoge Raad te brengen- en te winnen.