Wat langer uitgelopen novelle in 2 delen. Het eerste deel beschrijft een gewelddadige afrekening in wat een western-achtige setting lijkt; het is erg filmisch beschreven in een zuinige stijl. Het tweede deel, 60 jaar later, brengt twee hoofdfiguren weer samen in een dialoog die illustreert hoe verschillend percepties kunnen zijn, en hoe ideologie en dwangmatige wraakzin het leven kunnen verzieken en die een beetje voorspelbaar eindigt. Literair bijna perfect, dit is een gave novelle. ( )

Een nieuwe Baricco over oorlog, geweld en wraak. Mato Rujo woont met zijn dochter en zijn twee zonen op het platteland. De komst van vier mannen in een Mercedes verwoest het leven van deze familie.

Il romanzo, diviso in due parti chiamate "Uno" e "Due", è incentrato sulla figura di Nina, figlia del proprietario della fattoria di Mato Rujo.
La prima parte si svolge nella vecchia fattoria, dove Nina, ancora bambina, è protagonista passiva di ciò che le accade attorno, costretta ad assistere nascosta ed impotente all'assassinio del padre Manuel Roca e del fratello da parte di un commando in cerca di vendetta. Scampa all'eccidio grazie ad una botola dove il padre le aveva detto di nascondersi, dentro la quale rimane rannicchiata.
Nella seconda parte Nina, in età matura, ritrova Tito, uno di componenti di quell'efferato delitto a cui anni prima aveva assistito. Lui viene invitato da lei in un caffè a ricordare il passato fino a giugere all'episodio che aveva profondamente segnato la vita di entrambi. Nina alla fine invita uno stupito Tito in un albergo per fare l'amore, ritrovandosi ad assumere la stessa posizione rannicchiata che tanti anni prima l'aveva preservata dalla morte.

Net als met zijn novelle "Zijde" levert Barrico met "Zonder bloed" een werkje af dat condens is, erg filmisch en geschreven met een uitgepuurde taal maar zonder minimalistisch te worden. De setting (want je kan niet spreken van een echt verhaal) is een niet nader genoemd land na een niet nader genoemde oorlog in het eerste deel, en de ontmoeting jaren later tussen Nina en Tito in het tweede deel. Hier meer over zeggen zou het leesplezier bederven maar laat gezegd zijn dat ook deze novelle verrassend rijk en diepgaand is. Een citaat uit het einde van het boek kan niet anders dan zin opwekken om het zelf te gaan lezen. "Toen bedacht ze dat hoe onbegrijpelijk het leven ook is, je het waarschijnlijk doorbrengt met niets anders dan het verlangen om terug te keren naar de hel die je heeft voortgebracht, en om daar te leven aan de zijde van degene die je ooit uit die hel heeft gered." ( )