Wat een prachtig boek en wat prachtig geschreven ook. Ik heb in lange tijd niet zo moeten huilen in het laatste stuk ervan.
Het verhaal begint als de zes jarige Kya haar moeder ziet weglopen op naaldhakken en met een koffertje en ze zelfs niet omkijkt om nog even te zwaaien. Kya blijft achter met haar vader en haar 2 broers en 2 zussen, allemaal ouder als zij. Haar vader is een dronkenlap en mishandelt iedereen in het gezin. Dan verdwijnen ook haar 2 zussen en haar oudste broer. Alleen haar broer Jodie blijft nog.
Het gezin woont in een hutje in een moeras gebied in Noord Carolina en het gezin is tamelijk arm. Pa is een visser die meestal zijn hele inkomen omzet in whiskey. Zo goed als mogelijk neemt Kya de rol van moeder en huisvrouw over. Ze leert zichzelf koken en wassen. Als ook Jodie weggaat blijft ze alleen met haar vader over. Kya zwerft door het moeras dat hun hutje omgeeft. Ze brengt een dag in haar hele leven op school door, maar wil daarna niet meer. Ze leert met een boot door het moeras te navigeren en leert zo heel veel over de dieren, de insecten, de vogels en de planten. Dan verdwijnt ook haar vader, op een dag komt hij gewoon niet meer thuis. Later leert ze Tate kennen, een jongen die net een paar jaar ouder is en die haar de weg naar haar hut wijst als ze verdwaald is. Tate geeft haar kleine geschenkjes die hij achterlaat op een boomstam, veren van vogels en schelpen. Langzaam gaan ze ook met elkaar praten en als Tate doorkrijgt dat ze niet kan lezen, leert hij haar dat en dan gaat er een wereld voor Kya open. Tate brengt haar allerlei boeken over biologie en de natuur. Ze blijkt ook heel goed te kunnen schilderen, net als haar moeder. Langzamerhand heeft ze een prachtige verzameling van veren, met een aquarel erbij en een gedicht of een citaat.
Ondertussen leert ze Chase kennen en als Tate uit haar leven verdwijnt om te gaan studeren krijgt ze een verhouding met hem, maar Chase is een rokkenjager en uiteindelijk wordt de verhouding verbroken. En Tate komt weer terug in haar leven. Alles kabbelt door tot Chase wordt gevonden, dood onderaan de vuurtoren.
Ik was vooral erg onder de indruk van de manier waarop de schrijfster de natuur beschrijft, de eenzaamheid van Kya, die bevriend raakt met meeuwen, die zich in haar eentje, zonder noemenswaardige hulp van de inwoners van een dorpje in de buurt, moet zien te redden.
Absoluut een prachtig boek en een indrukwekkend verhaal ( )

Als een jong meisje opgroeit in de moerassen van North Carolina blijkt het leven vol gevaren te zitten ( )

Schitterend verhaal over Kya, een klein meisje dat de jongste in een gezin is, de vader is dusdanig gewelddadig dat de moeder wegloopt omdat ze het niet meer trekt. Kya is dan 6 jaar. De broers en zussen gaan ook allemaal weg, broer Jody vindt het erg moeilijk om haar achter te laten bij hun vader, maar doet het uiteindelijk toch ook. Hij neemt wel afscheid van haar.
Zo is dat kleine meisje eigenlijk verantwoordelijk voor de huishouding van zichzelf en haar (ook nog alcoholische) vader. Ze heeft wel steeds haar moeder geholpen dus weet wel het een en ander van koken en planten en zo.
Met haar vader heeft ze uiteindelijk toch wel een soort verstandhouding, tot hij overlijdt. Dan moet ze het allemaal helemaal alleen doen. Ze gaat met haar boot altijd op pad, is heel geïnteresseerd in schelpen, planten, dieren en kan ze heel goed en mooi tekenen. Ze raakt bevriend met Jumpin, een oude zwarte man en zijn vrouw Mabel. Jumpin heeft een klein winkeltje aan de baai en verkoopt met name benzine. Deze oude zwarte mensen, ze wonen in het dorp speciaal voor zwarten, want ergens anders mogen ze niet wonen... zorgen liefdevol voor Kya, voor zover ze dat toelaat. In het dorp voor de witte mensen wordt ze met de nek aangekeken en noemen ze haar “het moerasmeisje”. Een mevrouw van de onderwijsinspectie haalt haar op een dag op en neemt haar mee naar school, maar na een dag waarop ze is uitgelachen door alle klasgenoten gaat ze nooit meer naar school. Op een dag ontmoet ze Tate, die haar liefde voor de natuurlijk deelt, heel langsaam raken ze bevriend en later zelfs verliefd, maar hij laat haar uiteindelijk ook in de steek als hij gaat studeren. Hij bedenkt dan dat ze toch niet in zijn wereld zou willen en ok kunnen passen. Later heeft hij daarvan erge spijt. Een ander jonge knul, Chase, Zoekt Kya op en heeft een kortstondige liefdesverhouding met haar, ze heeft ook seks met hem maar, vindt het niet echt fijn. Hij vraagt haar met hem te trouwen, maar dan op een dag leest ze in de krant dat hij zich heeft verloofd met een ander, welgesteld en keurig meisje uit het dorp.
Zo wordt ze keer op keer teleurgesteld in mensen die ze een klein beetje vertrouwd. Ze heeft voor Chase een ketting gemaakt met een schelp, die hij altijd draagt.
Jody komt terug en betuigt zijn spijt dat hij haar in de steek heeft gelaten, Tate doet hetzelfde, in heel het verhaal proef je zijn oprechte liefdevvoor haar. Hij zorgt er ook voor dat haar tekeningen en beschrijvingen van allerlei zaken uit het moeras verschijnen in boeken, die ook goed verkopen zodat Kya geld genoeg heeft om van te leven.
Dan komt op een dag Chase terug en probeert haar te verkrachten. Ze is erg van streek en ook gewond. Tate komt achter de ware toedracht en Jumpin ook. Als Kya op een dag naar de stad reist om haar uitgever te ontmoeten, wordt Chase vermoord, hij valt van een vuurtoren af. Kya wordt verdacht, opgepakt, 2 maanden vastgehouden en dan komt de rechtszaak. Gelukkig heeft ze een goed en betrokken advocaat , dienaar uiteindelijk vrijgesproken krijgt. Tate, zijn vader, Jody en Jumpin en Mabel steunen haar waar ze kunnen. Ook de rechtbankkat kiest partij voor haar en komt bij haar liggen. Ook in de rechtszaal. Kya wordt dus vrijgesproken en leeft nog vele jaren met Tate in het zo geliefde moeras. Kinderen krijgen lukt ze niet, waar ze veel verdriet van hebben, maar uiteindelijk is Kya gelukkig, met de dieren om zich heen, met Tate en met haar werk.
Als Kya op haar 64e overlijdt, is Tate op zoek baar papieren en stuit hij op een gedicht, waar hij uit concludeert dat Kya toch Chase heeft gedood. Ook vindt hij in enkeling doosje de ketting die Kya voor Chase had gemaakt, en die verdwenen was na zijn dood.
Het verhaal is sterk, heel spannend, heel emotioneel ook en het is prachtig verwoord. Een geweldig bijzonder boek. ( )

Dit boek gaat over Kya, die opgroeit in de moerassen van North Carolina. Al op jonge leeftijd woont ze alleen in dat moeras, tussen de vogels en de dieren. De mensen in het nabijgelegen dorp kijken op haar neer, alleen een vriendelijk echtpaar in de (gesegregeerde) zwarte wijk helpt haar te overleven. Maar overwegend is zij op zichzelf aangewezen. Dat is eenzaam. En hoewel ze sterk verlangt naar contact, familie, vriendschap, liefde, is ze daar tegelijkertijd bang voor. Bang om weer afgewezen te worden, of verlaten.
En dan wordt er ook nog een lijk gevonden in het moeras. De dorpelingen verdenken meteen Kya, ook al is het bewijs flinterdun. De verdere verhaallijn zal ik niet verklappen.

Ik vond het boek aan de ene kant plezierig om te lezen. Het is bijna geschreven als een filmscript, en volgens mij zijn er ook plannen om het te verfilmen. Delia Owens is een biologe met een ruime staat van dienst en je merkt dat aan de manier waarop ze schrijft over de moerassen en alle dieren die daar leven. Het is heel beeldend, zelfs voor een lezer die nooit in die moerassen geweest is. Puur om de natuurbeelden zou ik ook de film heel graag willen zien! De vondst van het lijk en de daarop volgende rechtszaak geven het boek wat structuur en spanning. Tegelijkertijd is Delia Owens duidelijk geen romanschrijfster. Het verhaal druipt van de dramatiek en bijna bouquetreeks-achtige romantiek, dit was af en toe tenenkrommend om te lezen. Bepaalde elementen in het verhaal zijn zo onwaarschijnlijk dat ik daardoor niet meer in mee kon gaan. Al met al een nogal wisselvallige leeservaring dus, maar origineel is het boek zeker! ( )

Prachtig verhaal, zeker een aanrader. ( )