Een oudere schrijfster legt zich niet zonder meer neer bij de gebreken van de ouderdom.
Prachtig boek, met humoristische en gevoelige overdenkingen over feminisme, man-vrouw-verhouding, ouder worden, relaties en de dood. ( )

Op een dag ontmoet Marion een woest aantrekkelijke Ier, Brian. Ze stort zich in een gepassioneerde affaire, ook tegen haar eigen verwachtingen in. Ze had zich jaren geleden al neergelegd bij het feit dat haar huwelijk niet zo gelijkwaardig was als ze van tevoren had gehoopt, en dat trouw zijn iets anders betekent voor mannen dan voor vrouwen. Maar nu, met Brian, gaan de verhoudingen langzaam schuiven.

Marions moeder Alice, ooit voorvechtster op het gebied van de vrouwen-emancipatie, heeft zo haar eigen problemen. Ze is in de tachtig, maar verwerpt ze het idee dat ze ‘te oud’ zou zijn. Te oud om pittige stukken voor een vrouwenblad te schrijven, te oud om een computer aan te schaffen, te oud om haar kleinkinderen goed te begrijpen… Ze weigert zich door haar leeftijd te laten hinderen, ondanks alle hindernissen die de moderne tijd met zich meebrengt.

Op adembenemende wijze vertelt Benoîte Groult het verhaal van deze twee krachtige vrouwen, die de lef hebben om hun lot in eigen hand te nemen