Een meisje geboren op een Zuid-Afrikaanse farm rond 1880 komt als zij opgroeit in opstand tegen de afhankelijke positie van de vrouw ( )

Het verhaal speelt zich af in het 19e eeuwse Zuid-Afrika, waar drie kinderen opgroeien op een afgelegen boerderij, onder de weinig liefdevolle hoede van Tante Sannie, een "Boere-vrouw". Deel 1 focust op de jeugd van de drie kinderen, Em, Lyndall en Waldo. Het zijn korte bijna schetsmatige scenes, waar tussen de hoofdstukken in ineens jaren voorbij gegaan kunnen zijn. In het tweede deel verandert het boek van toon. De kinderen zijn inmiddels jong volwassenen, er zijn weer jaren voorbij en er is veel gebeurd wat hen uit elkaar heeft gedreven. De gebeurtenissen worden hier ondergesneeuwd door theoretische uiteenzettingen over godsdienst versus de ratio, man/vrouw verhoudingen en Romantische visies op de grootsheid van de natuur.

Het boek moet het niet hebben van zijn verhaallijn of van zijn stijl. Wat het vooral interessant maakt zijn de moderne ideeën die eruit spreken. Dat wil zeggen, modern voor de tijd waarin het is geschreven (1883). Ik werd heen en weer geslingerd door irritatie over de dramatiek, ja, de sentimentaliteit, van de karakters en over de manier waarop Schreiner over de niet-blanke bevolking schrijft, en bewondering voor de manier waarop zij schrijft over de positie van de vrouw en over de onmacht van de religie.

Het was het nawoord bij dit boek dat me hielp om Schreiner in haar tijd te plaatsen en het boek beter te duiden. Alles bij elkaar genomen, een wat ambigue leeservaring, die me vooral heel nieuwsgierig heeft gemaakt naar de schrijfster zelf, en haar leven! ( )

Het verhaal van mensen die wonen op een kleine boerderij in de Karoo (Zuid Afrika). Van kind tot (jong) volwassene zien we de levens ontvouwen van met name Em, Lyndall (zussen) en Waldo, de zoon van een knecht. Mensen komen, zij het sporadisch, mensen gaan en ze laten hun sporen na. Alom tegenwoordig is de mentaliteit van degelijkheid, vlijt en (christelijk) geloof. Waldo is een dromer, Em de vrouw waarvoor het vrouw-van-een-man worden het doel is, Lyndall de mooie, strijdbare, feministisch vrouw die zich aan niemand wil binden. Het verhaal is een tragedie, zeker voor Lyndall, nooit lijken Lyndall en Waldo geheel te kunnen ontkomen aan de neerdrukkende kracht van het eenvoudige leven in Zuid Afrika.

Behalve dat de Karoo mooi beschreven wordt, wordt vooral deprimerend beeld gegeven van een kleine Zuid-Afrikaanse levensgemeenschap. Tegelijk worden de geldende verhoudingen tussen de sexen, de rassen en de sociale standen benoemd en bestreden.

Het is een pakkend boek, fascinerend, niets minder dan dat. De stijl is niet groots, de inhoud wel. ( )