Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Het sinaasappelmeisje (2004)door Jostein Gaarder
KayStJ's to-read list (910) Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. geen besprekingen | voeg een bespreking toe
PrijzenOnderscheidingenErelijsten
At fifteen, Georg comes upon a letter written to him by his dying father, to be read when he is old enough. Their two voices make a fascinating dialogue as Georg gets to know the father he can barely remember and is challenged by him to answer some profound questions. The central mystery of the book is the story of the Orange Girl, the elusive young woman for whom Georg's father searches in Orso and Seville, and who Georg finally realises is his mother. THE ORANGE GIRL is short and simply constructed, but it takes on some big questions about the meaning of life and the universe. It is imbued with the sense of awe and wonder that is Jostein Gaarder's hallmark. Although it is intended for teenagers, it is written in the unmistakable Gaarder way that reaches readers of every generation. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden.
|
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)813Literature English (North America) American fictionLC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Dit boek gaat over een jongen, Georg, die op zijn vijftiende een brief
in handen krijgt die zijn vader voor hem heeft geschreven vlak voor
hij stierf. Georg was toen vier, en het was de bedoeling dat hij de
brief ongeveer tien jaar later zou lezen. Het boek is geschreven door
tussen de tekst van de brief door zelf met aanvullingen te komen. Het
grootste deel van het boek bestaat dus uit het lezen van de brief.
Hierin schrijft de vader over zijn zoektocht naar het
sinaasappelmeisje, waar hij in zijn studententijd verliefd op wordt.
Ook vertelt hij over hoe zijn leven op het moment van schrijven is, en
hoe gelukkig hij met zijn gezinnetje is. En hij stelt een aantal
vragen aan Georg, zoals of hij wil had willen leven als hij wist dat
hij weer dood zou gaan. Het boek las erg makkelijk en ik vond het ook
erg mooi. Ik vind dat de jeugdboeken van Gaarder zoveel makkelijker
lezen dan zijn boeken voor volwassenen. Klinkt misschien logisch, maar
toch. Voor mij was het verhaal over het sinaasappelmeisje eigenlijk al
genoeg. Ik vond het heel lief en mooi. En een beetje naïef ook. Maar
daarnaast stopt Gaarder natuurlijk graag moeilijke dingetjes en
filosofische vragen in
zijn boeken, maar toch is dat niet eens echt wat me interesseert. Op
zich wel aardig om de overdenkingen van Georg te lezen. Wat me wel
weer boeide was de houding van de moeder van Georg. De vader is in de
brief nl. helemaal lyrisch van zijn sinaasappelmeisje, en spreekt met
veel liefde over zijn gezinnetje wat hij binnenkort moet achterlaten.
Georg vindt zijn vader natuurlijk helemaal fantastisch. Maar moeder
staat toch wat nuchterder in het leven en zegt af en toe wel rake
dingen.
Ik vond de vraag van de vader aan Georg, over of hij wel had willen
leven als hij had mogen kiezen eigenlijk heel vreemd. Want
uiteindelijk heeft die vader daar voor gekozen, en niet Georg. Die
vader beseft dat ook. Volgend op zijn vraag zegt de vader dan ook: '
Misschien ga ik wel te ver… Maar jou antwoord is voor mij zo
ontzettend belangrijk, aangezien ik er direct verantwoordelijk voor
ben dat jij je hier bevindt.' Hij zegt ook nog zich schuldig te voelen
dat hij Georg het leven heeft gegeven, nu hij zelf beseft eigenlijk
liever niet geleefd te willen hebben. Het
is voor hem een gewetensconflict. En dan zegt hij: 'Als jij ondanks
alles voor het leven kiest, ookal is het maar voor een poosje, dan heb
ik in wezen geen reden om te wensen dat ik niet geboren was'.
Ik vond dit ook eigenlijk niet eerlijk, want een kind heeft niets te
kiezen, dat heeft hij als vader gedaan. En vervolgens geeft hij ook al
aan welk antwoord hij graag zo willen horen. En als kind wil je toch
altijd graag dat je ouders trots op je
zijn, zeker als je vader niet meer leeft, zal je hem graag gerust
willen stellen. Dus eigenlijk kan je ook niet meer onbevooroordeeld
over de vraag nadenken. En tenslotte, die vader is dood. Hij zal het
antwoord nooit weten. Is het het dan wel waard geweest dit alles in
gang te zetten? Ik vind het nogal egoïstisch, het lijkt alsof hij die
vraag alleen maar gesteld heeft om het zelf uit zijn hoofd te hebben,
zichzelf gerust te stellen. Het lijkt een beetje ondoordacht, terwijl
die vader toch goed over zijn brief heeft nagedacht. Opvallend dat
Georg dat helemaal niet zo ziet.
Heeft iemand het boek gelezen? ( )