moeilijk boek en de verhaallijn is niet altijd duidelijk. Pas in de laatste hoofdstukken wordt het wat duidelijker. ( )

Drie decennia uit het leven van een rijke man, die zich beweegt tussen profane en mystieke rituelen.

Weer een van die Nederlandstalige klassiekers die aan mij niet besteed zijn. Het boek draait rond de relatie van een schimmige hoofdpersoon met vader en zoon Taads. Vader en zoon kennen elkaar niet, maar delen wel een existentialistische levensvisie, wat leidt tot de nodige camusiaanse dialogen in het boek. Tussendoor beleeft de hoofdpersoon de nodige sexuele avonturen, het boek dateert per slot van rekening uit de tijd van de flower power. De opmerking van MyopicBookworm hier op Library Thing is to the point: "this did make me wonder whether a man in his mid-40s can still pick up a respectable girl in Amsterdam for an afternoon of sex simply by being vaguely sympathetic in the presence of a dead pigeon". Uiteindelijk dienen de personages alleen om filosofische posities in te nemen. En hoezeer ik ook hou van filosofie en filosofische romans, in dit geval kon het mij niet boeien. Ongeloofwaardige stiptheid, Japans keramiek en theeceremonies, moet het echt? Waar een Vlaamse roman niet zonder collaboratie kan, bevatten de Nederlandse een obligate verwijzing naar het verloren Oosten.
Uiteindelijk is het alleen Petra die even tot leven komt, al vind ik bij haar dan weer het gebruik van het geschreven dialect storend, maar dat komt allicht door mijn gebrekkige kennis van het Noord-Brabants. ( )

Het was voor mij zwoegen om er door heen te komen. Pas aan het eind kreeg ik het gevoel dat ik grip kreeg op het verhaal. ( )

In vergelijking met eerste werk terugkeer naar realisme, maar onderbedding van vervreemding en absurditeit blijft bestaan (sterk sartriaans).
Inni wordt geconfronteerd met verschillende figuren die die absurditeit zin trachten te geven
- pater romualdus via katholiek ritueel
- arnold taads via hyperordentelijke levenswijze
- tante therese in de bourgondische stijl
- philip taads in het oosters ascetisme
Inni zelf aanvaardt uiteindelijk de wereld en wil in het bestaan staan. Door zijn scepticisme doorziet hij het absolutisme van de anderen en wijst hij dat af
Bijzonder probleem: vrouwenfiguren en vooral Petra en het Amsterdams meisje; trekken zich schijnbaar niets aan van conventies (hebben verloofde maar flirten toch met Inni, zonder gène), blijkbaar hebben zij door dat het bestaan inhoudsloos is; zij zitten duidelijk een dimensie verder dan de mannen.
Rituelen: verbinden de mens met het verleden; maken bestaan zinvol; maar risico op absolutisme! ( )