498 / 33 - Αρκετά καταθλιπτικό αλλά υπέροχο. Θίγεται η δυσκολία αποδοχής της ετερότητας. Ακόμα και αυτοί που θεωρούνται διαφορετικοί και βιώνουν την έλλειψη αποδοχής, δεν αντιμετωπίζουν με σεβασμό τον Άλλο. Επίσης είναι ενδιαφέρον και το φεμινιστικό στοιχείο που φαίνεται να υπάρχει. Οι ευθύνες για τον Μπεν, σύμφωνα με τον περίγυρο, βαραίνουν αποκλειστικά τη μητέρα,(σε αντίθεση με τις ΄΄επιτυχίες'' των άλλων παιδιών που τις μοιράζονται και οι δύο γονείς), αλλά παράλληλα, οι άλλοι δεν θεωρούν ότι η άποψη της και οι αποφάσεις που παίρνει για αυτό το παιδί έχουν βαρύνουσα σημασία. ( )

not at all what i expected, definitely interested in reading more of Lessing's work ( )

Odd little book I read flying across the U.S. Not really sure what to make of it. Could be a metaphor for how we all have control the beast within or perhaps it is more about how a mother will sacrafice evrything for her children. ( )

Well, well, well wow, I read this in one sitting. Doris Lessing’s style of writing sucked me right in and I had to keep going until the last page. This is indeed a horror story. One that confronts what is considered socially acceptable and the dissolution of the “perfect” family dream. The couple in this story, Harriet and David, often drove me crazy but were such real, flawed humans — I found it an amazing juxtaposition to consider their flaws against Ben’s - asking the question who is truly the inhuman one?? Class is also highlighted within the broader family dynamic and it was interesting to see how heavily the relationships were influenced by it. I loved this tense, nightmare story of motherhood and failed fractured hopes. ( )

A terrific, terrifying story--but don't read it while pregnant. ( )