Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
Set in the ethnic neighborhoods of Seattle during World War II and Japanese American internment camps of the era, this debut novel tells the heartwarming story of widower Henry Lee, his father, and his first love Keiko Okabe.
tahcastle: Both stories explain the Japanese Internment camps. Tallgrass was the town's views of the Japanese moving into their neighborhood. Hotel explained the moving of the Japanese out of their homes into the camp.
kqueue: Both books deal with Asian-Americans at the onset of World War II and the injustices they suffered along with the tensions between Japanese-Americans and Chinese-Americans.
Dit boek is echt prachtig in al zijn eenvoud. Het is het verhaal van Henry en Keiko die elkaar leren kennen in 1942 op de lagere school. Ze zijn daar beiden de enige niet Amerikaanse kinderen. Henry is Chinees en Keiko een Japans meisje. Henry vader wil dat zijn zoon opgroeit als Amerikaan maar dat hij wel sommige Chinese waarden naleeft. Keiko heeft modernere ouders die alles doen om hun dochter een goede toekomst te bieden. Keiko spreekt geen Japans, want zo is zij niet opgevoed. Henry's vader is absoluut tegen de vriendschap en weigert met zijn zoon te praten en verbied dat ook aan zijn vrouw. De spanning in huize Lee is vaak te snijden.
Dit boek heeft me ook dingen geleerd die ik niet wist. Een daarvan is dat Japanse mensen in Amerika werden geïnterneerd in allerlei kampen verspreid over Amerika en zover mogelijk van de oceanen. Men was bang dat de Japanse mensen zouden gaan spioneren voor Japan die 'de vijand' was. Op een bepaald moment worden ook Keiko en haar familie naar zo'n kamp gebracht, Minidoka. Henry en Keiko zijn inmiddels meer dan alleen maar vrienden. Henry doet alle mogelijke moeite om Keiko in het kamp te bezoeken. Ze schrijven brieven, maar toch verliezen ze elkaar door de tegenwerking van Henry's vader. Henry trouwt en wordt weduwnaar en dan vind hij in de kelders van Hotel Panama voorwerpen die aan Keiko's familie hebben behoort. Het hotel is jaren dichtgespijkerd geweest en de bezittingen die daar door Japanse families zijn ondergebracht liggen daar nog steeds. Geholpen door zijn zoon gaat Henry op zoek naar zijn verloren Keiko.
Ik heb heel erg van dit boek genoten. Het kabbelt fijn door en is mooi geschreven. Het verhaal is inderdaad bitter en zoet. ( )
While the novel is less perfect as literature than John Hamamura's Color of the Sea (Thomas Dunne, 2006), the setting and quietly moving, romantic story are commendable.
Although Ford does not have anything especially novel to say about a familiar subject (the interplay between race and family), he writes earnestly and cares for his characters, who consistently defy stereotype.
toegevoegd door Katya0133 | bewerkBooklist, Kevin Clouther(Nov 15, 2008)
A timely debut that not only reminds readers of a shameful episode in American history, but cautions us to examine the present and take heed we don't repeat those injustices.
toegevoegd door Katya0133 | bewerkKirkus Reviews(Oct 15, 2008)
In his first novel, award-winning short-story writer Ford expertly nails the sweet innocence of first love, the cruelty of racism, the blindness of patriotism, the astonishing unknowns between parents and their children, and the sadness and satisfaction at the end of a life well lived.
toegevoegd door Katya0133 | bewerkLibrary Journal, Joanna M. Burkhardt(Oct 1, 2008)
The wartime persecution of Japanese immigrants is presented well, but the flatness of the narrative and Ford's reliance on numerous cultural clichés make for a disappointing read.
toegevoegd door Katya0133 | bewerkPublishers Weekly(Sep 15, 2008)
De oude Henry Lee staarde als aan de grond genageld naar alle drukte voor de ingang van het Panama Hotel.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Henry stared in silence as a small parade of wooden packing crates and leathery suitcases were hauled upstairs, the crowd marveling at the once-precious items held within: a white communion dress, tarnished silver candlesticks, a picnic basket – items that had collected dust, untouched, for forty-plus years. Saved for a happier time that never came.
…wandering over to the Panama Hotel, a place between worlds when he was a child, a place between times now that he was a grown man.
The years had been unkind. … Like so many things Henry had wanted in life – like his father, his marriage, his life – it had arrived a little damaged. Imperfect. But he didn’t care, this was all he’d wanted. Something to hope for, and he’d found it. It didn’t matter what condition it was in.
“With that many people, what’s to keep you from just taking over the camp?”
"You know what keeps us from doing just that? Loyalty. We’re still loyal to the United States of America. Why? Because we too are Americans. We don’t agree, but we will show our loyalty by our obedience. Do you understand, Henry?"
Henry had much to do. … He’d do what he always did, find the sweet among the bitter.
The man scooped it (a kimono) up, regarded it for a moment, hesitated, then threw it on the fire. The silky fabric lit and burning pieces floated out of the heat like butterflies whose wings caught flame, fluttering on the draft, flickering out and raining down as black, ashy dust.
As he left the Hotel, Henry looked west to where the sun was setting, burnt sienna flooding the horizon. It reminded him that time was short, but that beautiful endings could still be found at the end of cold dreary days.
Set in the ethnic neighborhoods of Seattle during World War II and Japanese American internment camps of the era, this debut novel tells the heartwarming story of widower Henry Lee, his father, and his first love Keiko Okabe.
▾Beschrijvingen bibliotheek
Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden.
▾Beschrijving door LibraryThing leden
Boekbeschrijving
Hotel Panama staat in Seattle, op de plek waar vroeger de toegang was naar de Japanse wijk. In 1986 worden in de kelder van het hotel de spullen gevonden van Japanse families die ze daar tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden opgeslagen voordat zij weggevoerd werden naar interneringskampen. Deze historische ontdekking inspireerde Jamie Ford tot de ontroerende liefdesgeschiedenis van Henry en Keiko.Henry en Keiko, hij van Chinese komaf, zij een Japanse, leren elkaar in 1942 kennen op een witte school in Seattle. Ze zijn daar allebei buitenbeentjes, zoeken toenadering tot elkaar en blijken een grote passie voor jazzmuziek te delen.Er ontluikt een prille liefde tussen hen. Maar na de aanval op Pearl Harbor wordt Keiko met haar familie weggevoerd naar een interneringskamp en worden de geliefden gescheiden.Meer dan veertig jaar later maakt Henry de heropening van Hotel Panama mee. Onder de voorwerpen in de kelder bevindt zich een parasol van bamboe, beschilderd met oranje vissen. Met een schok realiseert hij zich dat die van Keiko was. Herinneringen aan zijn grote liefde komen weer boven…
Google Books — Bezig met laden...
(3.95)
12
Henry vader wil dat zijn zoon opgroeit als Amerikaan maar dat hij wel sommige Chinese waarden naleeft. Keiko heeft modernere ouders die alles doen om hun dochter een goede toekomst te bieden. Keiko spreekt geen Japans, want zo is zij niet opgevoed.
Henry's vader is absoluut tegen de vriendschap en weigert met zijn zoon te praten en verbied dat ook aan zijn vrouw. De spanning in huize Lee is vaak te snijden.
Dit boek heeft me ook dingen geleerd die ik niet wist. Een daarvan is dat Japanse mensen in Amerika werden geïnterneerd in allerlei kampen verspreid over Amerika en zover mogelijk van de oceanen. Men was bang dat de Japanse mensen zouden gaan spioneren voor Japan die 'de vijand' was.
Op een bepaald moment worden ook Keiko en haar familie naar zo'n kamp gebracht, Minidoka. Henry en Keiko zijn inmiddels meer dan alleen maar vrienden. Henry doet alle mogelijke moeite om Keiko in het kamp te bezoeken. Ze schrijven brieven, maar toch verliezen ze elkaar door de tegenwerking van Henry's vader.
Henry trouwt en wordt weduwnaar en dan vind hij in de kelders van Hotel Panama voorwerpen die aan Keiko's familie hebben behoort. Het hotel is jaren dichtgespijkerd geweest en de bezittingen die daar door Japanse families zijn ondergebracht liggen daar nog steeds.
Geholpen door zijn zoon gaat Henry op zoek naar zijn verloren Keiko.
Ik heb heel erg van dit boek genoten. Het kabbelt fijn door en is mooi geschreven. Het verhaal is inderdaad bitter en zoet. (