‘Wat een vreemde, onwaarschijnlijke voorwerpen spoelen er toch aan op de kust van de tijd.’ De schrijver zal op latere leeftijd bekennen dat zijn leven beheerst is geweest door een verloren vriendschap. Het boek is een eerbetoon aan de vriend die hij door eigen toedoen verloor.

De verhaallijn is gecomponeerd binnen een plattelandsmilieu diep in Illinois aan het begin van de vorige eeuw. Wanneer de huwelijken van twee naburige boeren in een wederzijdse, overspelige fase belanden ontwikkelt zich een dramatische geschiedenis voor zowel de partners als hun kinderen. Maxwell componeert eerst de voorstelling en zal gaandeweg -en dan in de derde persoon- de levens afzonderlijk beschrijven.
Het resultaat is schier een wonder van beknoptheid met maximale zeggingskracht en perfecte karaktertekeningen.

Vanaf de eerste pagina realiseerde ik me dat ik begonnen was aan een waar meesterwerk ! ( )

Het deels autobiografische, deels fictieve So Long, See You Tomorrow, dat de bekende Amerikaanse auteur William Maxwell schreef, is nu eindelijk in het Nederlands vertaald. Kort voordat de Maxwells in de jaren '20 van de 20e eeuw naar Chicago verhuizen sluit de jonge William vriendschap met de introverte Cletus Clarence in Lincoln, Illinois. Zijn vader begaat een moord op de minnaar van de gescheiden moeder, pachtboer Lloyd Wilson. De gezinnen worden uit elkaar gerukt en de vriendschap verbroken wordt. Maxwell beschrijft in deze korte roman (slechts 130 pagina's) de herinnering aan de gebeurtenis, deels in de eerste persoon, deels afstandelijker in de derde persoon. Kenschetsen van de verstedelijking, de rol van pachtboeren, het kerkelijk leven, roddel en achterklap rond overspel, betrekkingen en doorgaan met leven na tragische gebeurtenissen. Krantenartikelen, herinneringen van toen en later proberen de gebeurtenissen op een rijtje te krijgen en te 'verklaren' waarom de voormalige vrienden uit elkaar gegroeid zijn en elkaar vele jaren later straal voorbij lopen. De vertaling van Paul van der Lecq leest soepel. ( )