In de zeventiende eeuw was Antwerpen niet langer de internationale handelsmetropool van West-Europa. De stad bleef evenwel een spil van kunststromingen en en belangrijk kunstcentrum, dat aan de grondslag lag van talrijke artistieke innovaties. Ondanks de opkomst van een massamarkt voor kunst, bleef de consumptie van architectuur en beeldende kunsten in belangrijke mate het terrein van de patronage.Kunstpatronage wordt in dit boek als sociale constructie bestudeerd. Het zwaartepunt ligt daarbij op de organisatorische inbedding van de kunst en de patronen, die de kunstpatronage aannam binnen de