Het is een mooi geschreven roman, een wijs verhaal. Het gaat over de klassieke, voor ieder van ons herkenbare tegenstellingen: modern versus antiek, haat tegenover liefde, man naast vrouw, hoog- boven laagopgeleid, de stad tegenover het platteland en last but not least over (nieuw) leven en doodgaan (oud). Kortom over onze levenscyclus.
Deze toch wel aangrijpende vertelling blijft op een gegeven moment te lang rondzingen binnen de zich herhalende gedachtenwereld van de oude Roncone. Zo wordt de sprankelende eerste helft te weinig verrassend vervolgd, waardoor het boek op driekwart aan kracht inboet, des al niet te min bleef het mij aantrekken tot het verwachte slot. ( )

Ouderdom gaat vaak hand in hand met melancholie. Herinneringen komen tot leven en vinden weer een plaats in de context van het heden, waardoor ze van nieuwe dimensies worden voorzien en voeding geven aan levensverhalen. Soms wordt er hoop uit geput maar ook kunnen er ongemakkelijke situaties ontstaan wanneer het besef doorbreekt dat een leven misschien beter was geweest wanneer het een andere wending had gekregen.
Tegenstellingen zijn niet altijd overbrugd en openliggende paden niet altijd bewandeld.

Dit boek gaat over het leven van de herder en oud-partizaan Salvatore Roncone die -dodelijk ziek- vanuit het zuiden van Italië bij het jonge gezin van zijn zoon, in Milaan zijn laatse levensfase zal doorbrengen. Hij sluit vriendschap met zijn dertien maanden oude kleinzoon Brunettino en zal zijn resterende leven aan dit kind wijden. In gedachten vertelt hij het kind de verhalen over zijn leven, waarin veel ruimte was voor liefde, kameraadschap, trouw en verzet. Tegen het eind van zijn leven ontmoet hij nog een nieuwe liefde waarin hij ook zijn kleinzoontje laat delen.
Het verval van lichaam en geest zal echter ook voor hem onafwendbaar zijn.

Het thema van dit boek is niet origineel, de uitwerking echter is bijkans geniaal. Met een glimlachlach en een traan wordt een leven geschetst waarin alle grote thema’s wel een rol hebben gespeeld maar waarin de hoofdpersoon vrijwel geheel soeverein ‘overeind’ blijft.
Totdat……

Een mooi en aangrijpend boek. ( )

Een van de mooiste boeken die ik -naast Hersenschimmen van Bernlef- over ouderdom en eenzaamheid gelezen heb. ( )