Naar verluid had ieder Sardijns dorpje tot in de jaren vijftig van de twintigste eeuw een accabadora, een laatste moeder: een vrouw die zieken en ouderen hielp met sterven, net als een vroedvrouw helpt bij de geboorte. Bonaria Urrai is zo’n accabadora. Zelf een vroege weduwe door de eerste wereldoorlog haalt Bonaria een zogenaamde fill'e anima in huis in het persoontje van Maria die als vierde kind te veel was voor haar eigen moeder. Bonaria leert Maria wel het beroep van coupeuse maar houdt haar rol als accabodora voor haar geheim. Tot dat Maria daar zelf achter komt, waarna een breuk volgt met daarna de voorspelbare hereniging en herhaling van de geschiedenis. Murgia tekent levendige personages met veel respect voor traditie maar tegelijk ook durf rond een omstreden thematiek: leven en dood. ( )