Eva Björg Ægisdóttir

"Vanuit het duister" is echt een aardig debuut (zo begrijp ik) geworden. Een vrouw met een getroebleerd verleden keert terug naar haar geboortedorp en overleeft dat bezoek niet. Een politievrouw die eveneens een getroebleerd recent verleden verbergt (ook voor de lezer, tot op het eind er een opmerkelijke tip van de sluier wordt opgelicht) is na een mislukte relatie vanuit de hoofdstad van IJsland teruggekeerd en werkt nu voor het korps in Akranes.

Het format is bekend en een beetje sleets aan het worden: de eindeloze wisselingen tussen het "verleden" en het "heden". Veel van de verhalen tussendoor bevatten vaak te weinig om het verhaal vooruit te helpen. Later in dit boek verbetert dit overigens wel.

De parallelle verhalen van alle betrokkenen lijken te wijzen naar de onmacht in te zien wat je directe naaste, levenspartner of kind, door kan maken en hoe zeer dat uit de hand kan lopen.

Het goede van het boek is dat de beschrijvingen van het geweld niet expliciet is, maar helder gesuggereerd wordt. Dat is alles was we nodig hebben. Veel "Noordelijke" schrijvers hebben de merkwaardige gewoonte geweldscenes (mishandeling, marteling etc.) extreem uitvoerig te beschrijven. Het Stieg Larsson effect: hoofdstuk na hoofdstuk gedetailleerde beschrijving van wreedheden door kartonnen karakters zonder dat het verhaal ook maar één millimeter opschiet. Misschien omdat er juist zo weinig van dit soort misdaad voorkomt in deze landen.
Ik heb liever een goed lopend verhaal; de krant kan ik altijd nog lezen. Compliment voor de auteur hier.

Daarnaast bouwt de auteur het verhaal en de ontrafeling van de moord zeer gedoseerd op: iedereen ziet waar de dader moet zitten, maar ondanks dat duurt het tot het eind voor het duidelijk wordt hoe ingewikkeld het werkelijke verhaal in elkaar zit. Geen Deus Ex Machina derhalve, en dat is goed.

Ook goed is dat er een paar losse eindjes overblijven die de lezer meekrijgt maar de betrokkenen in het boek niet. Problemen hoeven aan het eind van een boek niet allemaal opgelost te zijn. De werkelijkheid is nu eenmaal rommelig en vaak oneerlijk.

Wat mij betreft de moeite van het lezen waard, derhalve.… (meer)