A. D. P. Briggs

Anthony Briggs is geen somber man, dat is 1. Een glas is in zijn leefwereld halfvol, niet tot scherven gedoemd – dat maakt dat hij de grootste moeite heeft om zich voor te stellen hoe een man als Tolstoi – aan de ene kant misantroop, aan de andere kant wereldverbeteraar en auteur van een vitale roman als Oorlog en Vrede – de ene voet voor de andere zet.
Zijn poging om Tolstoi te duiden aan de hand van drie kwalijke inspirators – Rousseau, Schopenhauer en Chertkov – is bovendien, hoewel in aanvang niet geheel oninteressant, slechts een trucje om de honderd bladzijden te halen. Op de ideeën van R., S. en C. wordt daarbij amper ingegaan – het volstaat blijkbaar te zeggen dat Rousseau een kwal was, Schopenhauer een lafaard en Chertkov (die pas 8 pagina’s voor het einde voor het eerst vermeld wordt) een hypocriet. Liever dan de invloed van deze denkers op een rationele wijze te duiden, wordt Tolstoi afgeschilderd als een kritiekloze volgeling van een willekeurige bende asocialen.

Dat kan, m.a.w., beter.… (meer)

Anthony Briggs is de Britse vertaler van ‘Oorlog en Vrede’ en duidelijk een kenner en bewonderaar van Tolstoy en de context waarin deze leefde. De biografie is kort en bondig, maar leest als een trein. Het beschrijft in korte hoofstukken het leven van Tolstoy. Het is geen objectief relaas; de schrijver vormt zich wel degelijk een oordeel over de schrijver en heeft duidelijke theorieën waarom deze deed wat hij deed en schreef wat hij schreef. De invloed van Rousseau en Schopenhauer bijvoorbeeld, veroordeelt hij onomwonden. Dat vond ik wel bijzonder en het wekt in mij de interesse om mij hier zelf een mening over te vormen.
De bevlogenheid van Briggs werkt aanstekelijk; Tolstoy’s ‘Anna Karenina’ heb ik jaren geleden gelezen en vond ik prachtig, maar ik geloof dat ik nu ook niet meer om ‘Oorlog en Vrede’ heen kan.… (meer)

Anthony Briggs is geen somber man, dat is 1. Een glas is in zijn leefwereld halfvol, niet tot scherven gedoemd – dat maakt dat hij de grootste moeite heeft om zich voor te stellen hoe een man als Tolstoi – aan de ene kant misantroop, aan de andere kant wereldverbeteraar en auteur van een vitale roman als Oorlog en Vrede – de ene voet voor de andere zet.
Zijn poging om Tolstoi te duiden aan de hand van drie kwalijke inspirators – Rousseau, Schopenhauer en Chertkov – is bovendien, hoewel in aanvang niet geheel oninteressant, slechts een trucje om de honderd bladzijden te halen. Op de ideeën van R., S. en C. wordt daarbij amper ingegaan – het volstaat blijkbaar te zeggen dat Rousseau een kwal was, Schopenhauer een lafaard en Chertkov (die pas 8 pagina’s voor het einde voor het eerst vermeld wordt) een hypocriet. Liever dan de invloed van deze denkers op een rationele wijze te duiden, wordt Tolstoi afgeschilderd als een kritiekloze volgeling van een willekeurige bende asocialen.

Dat kan, m.a.w., beter.

Anthony Briggs is niet geinteresseerd in Chinese Billiard, dat is 2. Tolstoi was dat, althans in een bepaalde periode dat hij het geld door de ramen smeet, wel. Briggs vermeldt het en voegt er aan toe “(whatever that may be)“. Een beetje biograaf zoekt dat meteen op, lijkt me en erkent dat het spel tot op heden betrekkelijk populair is.

De reeks Brief Lives ‘offers short, authorative biographies of the world’s best known literary figures. Both informative and entertaining, each title introduces the modern reader to the early life, writing career and literary legacy of the author.’ Maar dit een biografie noemen is overdreven. Briggs lijkt te hinken op twee benen – een biografie, of een essay – en slaagt noch in het ene, noch in het andere. En maakt dit daarmee een moeilijk te waarderen boekje (en met zo’n cover was dat sowieso al niet te makkelijk).

http://orlib.wordpress.com/2010/07/16/brief-lives-leo-tolstoy/… (meer)