Belcampo (1902–1990)

Briljante Larie:
Proloog -1- Bloed zonder Bodem: Non stopt infusiebloedvampiers -2- Een Grootsaksisch monument: Het Peerd(stier) van Ome Loeks(Lukas) moet in Drenthe staan.-3- Isaac van (H)Asselt: wat bijverzonnen schilderijen. -4- Een vergeten hoofdstuk: Noach heeft ook elk soort vissen gered. -5- Koninginnedag: Hoe een nachtwaker bevrijd wordt van een ongelukige toepassing van een moer -6- Omgang met vrouwen: Een alternatieve evolutiegeschiedenis van het menselijk ras -7- De surprise: Een niet-levensgenieter en een bijzondere uitvaartsonderneming, langste verhaal: bijna de helft van het boek, titelgever… (meer)

ls zeldzame parel moeten we hem koesteren; Belcampo. De arts en schrijver Herman Schönfeld Wichers (1902-1990) is eigenlijk de enige Nederlandse auteur van fantastische verhalen, met fantastisch gebruikt in de zin van bizar, onwaarschijnlijk, surrealistisch, magisch-realistisch. Waar andere landen Edgar Allan Poe hebben, Roald Dahl met zijn verhalen voor volwassenen, Louis Borges of E.T.A. Hoffmann - wij hebben Belcampo. De belangstelling voor zijn unieke werk lijkt wat weggeëbd, en dat is toch wel een klein nationaal rampje. In het Literaire Juweeltje 'Uit het dagboek van een arts' staan zes fantastische fantastische verhalen, waaruit zijn zeldzame talent waarachtig blijkt.… (meer)

Als tiener was ik groot fan van Belcampo. Later heb ik ook nog wel eens een verzamelbundel van hem opgepakt maar kwam er niet meer zo in als destijds. Nu vond ik deze uitgave met de bundeling van verschillende bundels met zijn korte verhalen. Een oud stoffig boek dat dreigt uit elkaar te vallen. Maar ik kan het niet wegdoen want voorin vond ik in het handschrift van mijn moeder haar naam met daarachter 4-6-64. Het ontroert me dat ik na meer dan een halve eeuw na mijn moeder precies ditzelfde boek heb gelezen en zeker te weten dat we er alle twee evenveel van genoten hebben.

De klassiekers De Dingen De Baas en Het Grote Gebeuren zijn in deze Luchtspiegelingen terug te vinden. Naast allerlei andere hersenspinsels van Belcampo. En door al deze verhalen naast elkaar te lezen, wordt het snel duidelijk waarom nu juist deze twee verhalen de klassiekers zijn geworden. Ze springen er duidelijk uit in kwaliteit.

De meeste andere verhalen vond ik zeker ook de moeite waard. En ook lekker ontregelend. Want Belcampo hield zich niet aan de nette verhaalnorm met een kop, middenstuk en een einde. Soms begon een verhaal als een verhaal maar eindigt opeens in een persoonlijke overdenking. Of het begint met allerlei gepeins en opeens zit je midden in een avontuur. Er zijn ook verhalen die opeens ophouden, alsof ze nog niet helemaal af waren maar de schrijver geen zin had om er nog meer tijd in te steken. Je zoekt het maar uit als lezer, haha.

Daarnaast is Belcampo een meester in de wereld op een andere manier beschouwen. Voor mij was de grootste verrassing het verhaal Het Hardnekkig Verlangen. Dit handelt over een vrouw met twee perfecte neuzen. Niet zij maar de maatschappij heeft daar moeite mee en zij gaat op zoek of het mogelijk is dat zij een partner kan vinden. Dit doet ze door onder andere langs te gaan bij een filosoof, theoloog, bioloog en natuurlijk Picasso. Stuk voor stuk hebben de heren haar het een en ander te vertellen, het ene nog hilarischer dan het andere. En dit loopt ook nog eens uit op een verrassend einde. Dus als je het nog niet kent, een grote aanrader om dit verhaal op te zoeken. En wat mij betreft mag dit verhaal ook onder de klassiekers geschaard worden.… (meer)