Marjan Berk

Op de Dag van de Alfabetisering was Marjan Berk op bezoek in Bibliotheek Hengelo. Wij hadden een besloten activiteit georganiseerd met NT1 en NT2 studenten van het ROC van Twente. Het was een superleuke bijeenkomst waarin Marjan (ik mag Marjan zeggen) vertelde over haar boek Een goeie truc. Dit boekje, speciaal geschreven voor volwassen met moeite met lezen met korte zinnen en gemakkelijke woorden, werd na afloop door de bibliotheek aan de deelnemers cadeau gedaan.

Maar Marjan vertelde niet alleen: we moesten ook zelf aan het werk. De opdracht was om ter plekke zelf een dagboek te beginnen: mocht in het Nederlands maar ook in de eigen taal van de deelnemers. We kregen 15 minuten om te schrijven om het daarna persoonlijk voor de groep voor te lezen. Best een heftige opdracht voor deze groep maar Marjan stelde iedereen op zijn gemak. Nou, de hele wereld kwam voorbij! China, Somalië, Polen, Canada, Libanon, Brazilië, Nederland en nog meer. En iedereen vertelde en las voor: de man uit Borne die 's morgens om 4 uur was opgestaan voor zijn krantenwijk om daarna direct door te gaan naar Nederlandse les. Of de vrouw uit Somalië die depressief werd van het Nederlandse weer: "Ik wil het winnen van het weer" zei ze.

Marjan stelde allerlei vragen: ben je getrouwd, heb je kinderen, wat voor werk doe je? Als Nederlander kreeg ik zo een kijkje in de levens van mensen waar ik weinig mee in aanraking kom. En ook respect voor de manier waarop zij in Nederland een nieuw bestaan opbouwen. Over dit thema heeft Marjan Berk een prachtig boek geschreven: Zout. Het gaat over een Turkse Sebahat die in de jaren zestig haar man, die als gastarbeider in Nederland ging werken, achterna reist. Marjan Berk beschrijft hoe Sebahat de overgang heeft ervaren van het middeleeuwse leven op het platteland, waar alleen jongens naar school mochten, naar onze westerse maatschappij waar ze eindelijk leerde leven en schrijven. Alles wordt besproken: geloof, gearrangeerde huwelijken en het leven in een afgelegen dorp. Tegelijkertijd schrijft Marjan ook over haar eigen leven en dat levert soms verrassende overeenkomsten op.… (meer)

Drie vrouwen schrijven op de contactadvertentie van de 71-jarige weduwnaar Ferdinand Ruys. Gevieren besluiten ze met een camper in zuidelijke richting te vertrekken om in hun leven een vrolijke eindsprint te maken. Ze komen na drie weken niet verder dan Luik waar de een na de andere vrouw besluit huiswaarts te keren. Thuis ontdekken de vier reisgenoten dat de dwaze camperperiode hen toch nieuwe adem gegeven heeft waardoor ze problemen weer aankunnen. Ze worden vrienden voor het leven en als één van hen overlijdt, besluiten de anderen af te reizen... naar het zuiden! Een verhaal met hoofdpersonen die leven in een wereld van steunkousen, aanleunwoningen, nieuwe heupen, ontwaakte libido's en kinderen die voor ouders gaan beslissen. Ze zijn ondanks tegenslag blij met het leven en dat straalt het boek uit. De roman is het zelfstandig te lezen vervolg op 'Toen de wereld jong was' (2003*).
Ik vind het een zaligheid om de boeken van Marjan Berk te lezen. Leest lekker weg en ze zijn heerlijk ontspannend.… (meer)