Julia Blackburn
Auteur van Droomtijd. Het leven van een vrouwelijke avonturier
Over de Auteur
Fotografie: Jerry Bauer
Werken van Julia Blackburn
Need For Nonsense 4 exemplaren
The Wren 1 exemplaar
Gerelateerde werken
Tagged
Algemene kennis
- Gangbare naam
- Blackburn, Julia
- Geboortedatum
- 1948
- Geslacht
- female
- Nationaliteit
- England
UK - Geboorteplaats
- London, England, UK
- Beroepen
- writer
- Relaties
- Blackburn, Thomas (father)
- Korte biografie
- Daughter of poet Thomas Blackburn (1916-1977).
Leden
Besprekingen
Lijsten
Prijzen
Misschien vindt je deze ook leuk
Gerelateerde auteurs
Statistieken
- Werken
- 18
- Ook door
- 3
- Leden
- 1,281
- Populariteit
- #20,021
- Waardering
- 3.6
- Besprekingen
- 49
- ISBNs
- 113
- Talen
- 11
- Favoriet
- 4
Ik wist dat dit geen echt wetenschappelijk werk zou zijn over Doggerland. Julia Blackburn pretendeert dat ook niet. Het is eerder een romantiserende evocatie van de evolutie van dat land, in de afgelopen 100.000 jaar, vertrekkend van de vele vondsten die nog regelmatig aanspoelen aan de Engelse kust. Blackburn gebruikt een lichtjes Sebaldiaanse sfeerschepping, wellicht met opzet, onder meer door de lange passages waarin ze rondwandelt, de natuur bekijkt, fossielen en stenen opraapt en mijmert over wat daar ooit is geweest. Sebald zelf leefde en wandelde trouwens ook in dat gebied.
Twee dingen vallen op aan dit boek. In de eerste plaats een aantal toch wel fundamentele chronologische fouten; zo dateert ze de ouderdom van de aarde op 45 miljard jaar (!), en verbindt ze de uitbarsting van de Laacher vulkaan in de Duitse Eifel, met de plotse klimaatafkoeling van het jonge Dryas, terwijl de effecten van die uitbarsting maar heel lokaal waren. Ook op andere plaatsen is Blackburn erg onzorgvuldig. Maar nog eens: het is niet wetenschappelijke correctheid die voor haar voorop staat.
Wat voor mij ronduit shockerend was, is de voortdurende opsomming van dingen die ze vindt op het strand of elders (vuurstenen werktuigen, mammoetbotten), en gewoon meeneemt. Blijkbaar krioelt het aan de oostelijke kust van Engeland van de fossielenverzamelaars die er uitgebreide collecties op nahouden. Ze citeert ook een Nederlandse visser die maar liefst 150.000 kilo aan mammoetbotten en andere fossielen heeft opgevist. Akkoord dat je historisch onderzoek niet alleen aan professionele academici kunt overlaten, maar hoeveel waardevol materiaal is op deze manier verloren gegaan?
Tweede vaststelling is dat Blackburn er ook een aantal dingen bij haalt die helemaal niks met Doggerland te maken hebben. Zo beschrijft ze uitgebreid een bezoek aan de Man van Tollund, een Deens veenlijk van amper 2.000 jaar oud, toen Doggerland al lang verdwenen was. En ze eindigt haar boek met een bezoek aan grotten in Gibraltar waar Neanderthalers hebben gewoond. Met andere woorden, Blackburn heeft van dit boek meer een bespiegeling gemaakt over het mysterieuze wezen van de tijd, en de fascinatie die we allemaal hebben over de vaststelling dat voor ons tal van mensen hebben geleefd waar we ons nu amper nog een voorstelling van kunnen maken. Ze verbindt dat met een animistische filosofie dat leven en dood eigenlijk tot hetzelfde domein behoren, alle wezens en dingen verbonden en gescheiden door de tijd. De mooiste fragmenten in dit boek zijn waar ze dit heel persoonlijk verbindt met de dood van haar man, enkele jaren tevoren, van wie ze voelt dat die op één of andere manier toch nog voortleeft, als een uitgestrekt land dat zich nu onder water bevindt. Meer dan wat ook geeft dit aan dat dit mijmerende boek over heel wat meer dan alleen Doggerland gaat.… (meer)