H. M. van den Brink

Dijk, hoofdpersoon van deze roman, sluit zijn werkzame leven in dienst van Het IJkwezen af met een afscheidsreceptie waarbij hij zelf niet aanwezig is. De directrice leest wel de door Dijk’s oudste college geschreven afscheidsrede voor.
Het boek tekent de sfeer van de jaren direct na de tweede wereldoorlog en leidt de lezer door alle moderniseringen nadien. Dijk blijft hangen in de overtuiging dat vooruitgang slechts herstel betekent en blijft vasthouden aan de bestaande regels van het ijkwezen.

De stijl waarin het verhaal is geschreven is weergaloos, denk aan schrijvers als Bordewijk en Otto de Kat, terwijl de thematiek op een indringende wijze wordt geëtaleerd.

Een parel !… (meer)

Het verhaal gaat over Anton, een jongetje uit een volksbuurt in Amsterdam, die samen met zijn vader de gebruikelijke zondagse wandeling maakt. Zoals altijd wordt hij bij de brug even opgetild om naar het water te kunnen kijken. Op een zondag komt er net een roeiboot met 4 roeiers onder de brug door. Dit maakt een enorme indruk op het jongetje. Vanaf die tijd is hij gefascineerd door roeien.

Anton is enig kind, zijn ouders zijn stille, bijna bangelijke mensen. Zelf is hij ook een stil, bescheiden jongetje. Als hij jaren later de vraag stelt of hij op roeiles mag is dit zo uitzonderlijk dat het gelijk ingewilligd wordt. De roeivereniging wordt bevolkt door elitekinderen en Anton voelt zich daar niet echt thuis, hij praat zelden met iemand, maar het roeien zelf wordt zijn leven. Als hij na enige tijd samen met David wordt uitgekozen door Schneiderhahn, een trainer met aparte methoden, om voor wedstrijden te trainen kan hij maar niet begrijpen dat uitgerekend hij gekozen wordt. David is een gymnasiumjongen, van goede komaf, dat David gekozen wordt snapt Anton wel. De trainingen verlopen aanvankelijk moeizaam maar langzamerhand merken ze dat ze vooruit gaan. Het wordt het jaar van de lange mooie zomer, van overwinningen, van een mogelijkheid om mee te doen aan de Olympische spelen. Anton wordt zelfverzekerder, voelt zich kerngezond en bloeit op.
Op gegeven moment kondigt Schneiderhahn aan dat hij hen niet meer zal trainen, ze hebben alles geleerd wat er te leren valt. Hij vertelt dat hij weg moet en niet zal terugkomen. David vertelt dat hij waarschijnlijk gaat studeren, het is dan herfst 1939…. In 1944 staat Anton daar opnieuw, op de totaal vervallen steiger die ooit toebehoorde aan de roeiersvereniging.

Mijn mening.
Een schitterend boek. Het lijkt alleen maar over roeien te gaan wat op zich al prachtig beschreven wordt. Maar het boek gaat over veel meer. Het begint in 1944 en door het verhaal heen wordt daar ook steeds naar teruggegaan. Langzaam voel je aan dat het niet zo goed blijft gaan. Heel subtiel wordt je geleid naar die dag in 1944. Je vraagt je af wat er gebeurde met David (joods?) met Schneiderhahn (Duits?). Anton beseft dat die zomer zijn gelukkigste zomer was. Hij gooit al zijn roeibenodigheden en roeikleding in het water en dan… wat gebeurt er met Anton?
Het verhaal is heel ingetogen vertelt, de beschrijvingen van de omgeving en het spel met het water zijn prachtig. Een mooi subtiel vertelt verhaal. Ik zou zeggen, lezen!… (meer)