Gianfranco Calligarich

Menigeen laat de eerste zin van een boek even op zich inwerken om dan te beslissen of het de aankoop waard zou zijn. Wel nu, de eerste zin van dit boek rechtvaardigt alvast de aanschaf ervan en de rest van het boek doet niets anders dan dit telkens bevestigen. "Zo gaat het natuurlijk altijd. Iemand doet van alles om afzijdig te blijven en belandt vervolgens op een goede dag, zonder te weten hoe, in een geschiedenis die hem regelrecht naar het einde brengt." (p. 9) Daarmee is de toon gezet voor het verhaal van Leo Gazzarra, een antiheld wiens leven steeds sneller koers zet naar zijn einde. Calligarich neemt de lezer samen met Gazzarra mee op kris kras tochten doorheen Rome, van het ene baantje naar het volgende hotelletje. Niets is blijvend, geen job, geen woonst, geen vrienden, geen relatie.
Ik laat hier graag de commentaar van Natalia Ginzburg op de achterflap volgen: "De essentiële kwaliteit van deze roman is dat hij met wanhopige helderheid de relatie belicht tussen een man en een stad, tussen de massa en de eenzaameheid."
Echt vrolijk word je niet van het existentieel geploeter van Gazzarra maar Calligarich (wiens roman al dateert uit 1973 en onlangs terug werd opgevist, gelukkig maar) beschrijft het allemaal in een zo mooie, zoetzure taal. Echt de moeite waard.… (meer)