Bruce Chatwin (1940–1989)

Ik had behoorlijk wat verwacht van deze "Songlines", het boek is één van de favorieten van mijn echtgenote en stond al jaren naar me te lonken vanop mijn leesplank. Maar het is een tegenvaller geworden. Net als "In Patagonië" is het een meanderende zoektocht van de auteur, dit keer niet in Vuurland maar in Australië, op zoek naar de cultuur van de Aboriginals. Op zich is dat best interessant, de informatie over de Songlines en alles wat er mee samenhangt, is uiteraard heel intrigerend en uitdagend. Maar Chatwin heeft er een saai verslag van gemaakt, een kroniek van sprekers die me echt niet kon bekoren. Bovendien zet hij zichzelf wel heel erg in de kijker, en werd mijn wantrouwen gewekt door de schijnbaar achteloze manier waarop hij het vertrouwen van de aboriginals wist te winnen. Al voor pagina 100 betrapte ik mezelf er op dat ik diagonaal begon te lezen, en dat is dodelijk. Het helpt natuurlijk ook niet als je in andere recensies te lezen krijgt dat Chatwin geregeld aan het verzinnen slaat in zijn reisverslagen. Spijtig. Misschien neem ik het nog wel eens ter hand als ik ooit in Australië geraak.… (meer)

De ik-verteller herinnert zich zijn bezoek aan de heer Utz in Praag, die een bijzondere verzameling Meissner porselein heeft. Het is wat schimmig hoe het hem lukt die verzameling privé te mogen houden. De verzameling belet Utz om naar het buitenland te emigreren. Als hij ouder wordt en de vrouwen niet meer kan versieren, huwt hij zijn huishoudster Marta ook voor de kerk en wat er dan met de unieke verzameling gebeurt, is giswerk. De ik-verteller begint daarover navraag te doen nadat hij het bericht van het overlijden van Utz heeft gekregen. Niemand kan iets vertellen. Zijn de kostbare stukken echt op de vuilnisbelt beland?… (meer)