Jonathan Coe

Londen, 1958. Thomas Foley, een weinig opvallende ambtenaar, wordt achter zijn bureau vandaan geplukt en op werkreis naar Brussel gestuurd. Zijn taak: een oogje in het zeil houden bij de Britannia, een bar die het hart zal vormen van het Engelse paviljoen tijdens de Expo 58 de grootste wereldtentoonstelling van de twintigste eeuw en de eerste sinds de Tweede Wereldoorlog. Zodra hij in Brussel arriveert, voelt Thomas zich bevrijd van de ketens van zijn thuisland en zijn huwelijk en raakt hij betoverd door het gigantische Atomium, dat centraal staat in deze nieuwe wereld, en door Anneke, de aantrekkelijke Vlaamse gastvrouw die hem op het vliegveld opwacht. Maar Thomas merkt al snel dat de vrijheid een prijs heeft: de Koude Oorlog is op zijn hoogtepunt, de ondeugende Belgen hebben het Amerikaanse en het Russische paviljoen pal naast elkaar geplaatst, en waarom wordt hij overal gevolgd door twee mysterieuze afgezanten van de Britse geheime dienst?

Expo 58 is een heerlijke roman: geestig en scherp, over de jaren vijftig, de Mad Men-periode. Jonathan Coe weet in deze roman feilloos de spanningen van de Koude Oorlog op te roepen en heeft met Thomas Foley weer een onvergetelijk personage gecreëerd.… (meer)

Heel vlot en aangenaam leesbaar. In essentie een evocatie van de jaren 1970 in Groot-Brittannië (de stakingen, het Ira-terrorisme, de opkomende punk, het aantreden van Margaret Thatcher), vooral gezien door de ogen van tieners, met Benjamin Trotter als centrale persoon. Af en toe wat minder functionele zijpaden. De diversiteit aan stijlen (dagboekfragmenten, brieven, dialogen, alwetende verteller, monologen) geeft dynamiek, maar is geregeld ook gezocht. Het slot, een 35-pagina lange stream of consciousness-zin door Benjamin Trotter is knap gedaan, maar intussen niet erg origineel meer.… (meer)