Evan S. Connell (1924–2013)

De opzet van het boek is identiek aan dat van “Mevrouw Bridge”, korte hoofdstukken die uiteindelijk een goed te definiëren beeld van de hoofdpersoon geven. Als bijvangst diene dat met de kennis die dit boek toevoegt, een toch wat kantelend beeld van Mevrouw Bridge ontstaat. Tijdens een reis door Europa merkt haar man op : “Ze ging door het leven met een neutraal en vriendelijk gezicht en besefte totaal niet in wat voor wereld ze feitelijk leefde: een wanhopige, ongevoelige, meedogenloze wereld”. En dat is toch anders dan ik na lezing van het eerste boek over haar oordeelde.
Op de terugreis doorwaakt Bridge een nacht op het scheepsdek en noteert de schrijver:
'Bedachtzaam keek hij naar het angstwekkende duister om hen heen, want er was nergens licht voorbij de reling van het schip, en hij vroeg zich af of het zo moest zijn, of het zo blijven zou tot het eind van hun leven, zij samen zo vlak bij elkaar, met liefde voor elkaar, elkaar aanrakend met genegenheid en sympathie, en tegelijkertijd totaal alleen.’

Het boek geeft een indringend beeld van het leven van de hoofdpersoon dat hoofdzakelijk bestaat uit werken en het najagen van geldelijk gewin om zijn gezin van de groeiende welvaart te kunnen laten genieten. Verder bezit de man een gesloten persoonlijkheid die zo nu en dan door de schrijver van het emotionele pantser wordt ontdaan. Zo lezen we over vooroordelen over minderheden en minder geslaagde medeburgers en lees je over zijn gevecht om de broeierige gedachten over zijn dochters uit zijn hoofd te zetten. Aan de buitenkant, kort gezegd, een man met de altijd ‘gepoetste schoenen’ die zijn kinderen wilde doordringen ‘van drie zaken die hij zelf voor zijn gevoel had bewerkstelligd: financiële zekerheid, onafhankelijkheid en zelfrespect’.

Uiteindelijk heb je na het lezen van alle puzzelstukjes een beeld van het leven van het gezin in het Amerika van de jaren dertig van de vorige eeuw. Opmerkelijk is dat het beeld niet vreemd is omdat het een generatie beschrijft die bij ons twintig jaar later de samenleving ging domineren.

Ik heb de boeken met gretigheid gelezen. Welk deel het beste is zou ik niet ‘voor de vuist weg’ kunnen zeggen. Tussen het schrijven van beide boeken zit tien jaar maar uiteindelijk vormen zij een mooie symbiose.… (meer)

Een indrukwekkende geschiedenis van een vrouwenleven dat zich afspeelt in Amerika gedurende de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw.
De roman is samengesteld uit korte hoofdstukken die tezamen, een indringend beeld geven van het leven van Mevrouw Bridge. Haar huwelijk met een succesvolle advocaat, haar kinderen, vriendinnen, kerk en natuurlijk the countryclub. Een leven van ontwijken van verantwoordelijkheden, leegte en eenzaamheid.
Door een tekort aan emotionele “vaardigheden” zal de hoofdpersoon haar omgeving en haar leven niet begrijpen. Zij zal het “tekort” niet kunnen benoemen en dat zal -weliswaar gedempt door luxe en zorgeloosheid- leiden tot een verwrongen leven.
Na een gesprek met een vriendin wordt geschreven: “iemand die nog minder vertrouwen in de toekomst had dan zijzelf. Er zat een kwaad, iets boosaardigs achter. Wat het precies was kon ze niet ontdekken, maar ze was zich al vele jaren bewust van zijn abcesachtige aanwezigheid. Tot nog toe, tot de onthulling van zijn bestaan, had ze zich niet kunnen voorstellen dat het meer was dan een denkbeeldige ziekte, evenmin dat er behalve haarzelf nog meer slachtoffers waren. Maar haar vriendin leed onder deze kwaal, en mevrouw Bridge had hem ook. Achteraf kon ze zich momenten herinneren dat dat onzichtbare kwaad was uitgebroken en als enig spoor een zure smaak in haar mond had achtergelaten en een wilde, wilde begeerte.” Er is ook opgekropte woede die zich maar niet ontlaadt omdat de emotie zich niet laat vertalen in woord of gebaar.

Dit raakt de kern van het boek.

Bijna letterlijk, een adembenemend relaas. Een getuigenverslag door een kundig observator en schrijver.
Niet alleen mevrouw Bridge is onderwerp van een roman, over haar echtgenoot schreef Connell tien jaar later ook een roman, Mr Bridge.
Daar ga ik nu aan beginnen.… (meer)