Eric de Kuyper

Essaybundel. Het eerste deel bestaat uit essays over Proust, het tweede deel uit essays over autbiografieen van de kinderjaren. Omdat het tweede een onderwerp is dat altijd speelt bij De Kuyper en het eerste opkwam na recente lezing van Proust, zijn beide delen van beide onderwerpen doortrokken. Ertussen een intermezzo over flaneren en slaap. De Kuyper raadt aan de delen als eenheden te zien en ze achter elkaar te lezen. Ik las echter telkens een essay uit het ene en dan uit het andere deel. Dat gaat prima. Er bestaat eenheid en dichtheid in het boek als geheel. Ik vind dat als lezer heel prettig.

De Kuyper heeft ook in zijn essays een zeer herkenbare stijl. Als je ervan houdt, is ook deze bundel prettig om te lezen met mooie gedachten en nieuwe invalshoeken. Als je, zoals ik, zijn schrijfstijl slechts in beperkte doses kan waarderen, slaat op den duur de vermoeidheid toe en vervliegt de aandacht voor de interessante aspecten van het boek.

Of hij mensen zou aanraden Proust te lezen, werd De Kuyper gevraagd in een radioprogramma. 'Och,' zei hij. Hij dacht het niet, ondanks zijn liefde voor Proust. En zo is het. Je leest zijn liefde voor Proust in de essays, maar hij geeft eerlijk en nuchter een beeld van a la recherche du temps perdu. MIj is duidelijk geworden dat die hele romancyclus waarschijnlijk niets voor mij is.… (meer)