Marianne Dubuc

Beer en het fluisteren van de wind. Tekst en illustraties: Marianne Dubuc.

Beer doet me denken aan Mevrouw Das in één van de vorige boeken van Dubuc (Boven op de berg): een eenling die vastberaden op pad gaat maar toch overal waar hij komt vrienden maakt. Daar hou ik van.

Beer en het fluisteren van de wind gaat over Beer (wat had u gedacht) die alles heeft om gelukkig te zijn maar het toch niet (meer) is en daarom besluit alles achter te laten, op zoek naar geluk. Een soort van Eten, bidden, beminnen maar dan in prentenboekversie en zonder het bidden en beminnen. Of u moet net als ik liefde voor de natuur ook als beminnen zien.

Dubuc schrijft en tekent heel vlot, open, eenvoudig en bezield. Haar liefde voor de natuur spat van elke pagina. Beer en het fluisteren van de wind is een kinderboek maar het is ook heel gepast voor volwassenen. Het is poëtisch, filosofisch, meditatief. Een soort van zelfhulpboek, voedsel voor de ziel. En voor kinderen is het prachtig verteld en getekend. Een spannend avonturenverhaal dat gegarandeerd tot mooie dromen leidt, bij voorlezing voor het slapengaan.

Een aanrader voor jong en oud met een hart dat verwarmd wil worden.… (meer)

Met de bus. Tekst en tekeningen Marianne Dubuc.

Als enorm grote fan van Boven op de berg (haar vorige boek bij Querido) keek ik erg uit naar dit boek. En hoewel, voor mij, niets kan tippen aan dat boek stelde Met de bus me niet teleur.

Beide boeken bevatten heel veel prachtige tekeningen en weinig tekst. Maar samen vertellen die een heel verhaal. In Met de bus is dat het verhaal van een meisje dat voor het eerst helemaal alleen met de bus naar haar oma gaat. Mama heeft haar een jasje tegen de kou (heeft ze nooit nodig zegt ze zelf) en wat lekkers meegeven. Meer heeft ze niet nodig want op de bus gebeurt genoeg om naar te kijken: een slapende bever, een familie wolven, een bok die bloemen uitdeelt,…

Heel tof is dat de vorm van het boek (lang en liggend) ook aan een bus doet denken. De tekeningen (die zich quasi allemaal in de bus afspelen, wat wonderbaarlijk genoeg niet gaat vervelen) komen daardoor goed tot hun recht.

Doordat er zo weinig tekst is en doordat de tekeningen zoveel details bevatten is er ruimte om zelf invulling aan het verhaal te geven en het keer op keer voor te lezen zonder dat het telkens helemaal hetzelfde is. Het gaat dus niet gauw vervelen.
Een prachtig voorlees-of zelfleesboek dat smaakt naar meer. Querido mag van mij verder gaan met Dubucs werk te vertalen…… (meer)

Boven op de berg, tekst en illustraties door Marianne Dubuc

Elke zondag beklimt Mevrouw Das de berg naast haar huisje, alleen. Tot ze op een dag voelt dat ze bekeken wordt. De gluurder blijkt Kiki te zijn, Kiki die eerst best bang is maar dan toch beslist om mee te gaan, de berg op. Vanaf dan gaan Kiki en Mevrouw Das elke zondag samen naar de top.

Tijdens het lezen en bekijken van dit boek had ik constant een brok in mijn keel. Omdat het verhaal zo mooi, wijs en ontroerend is. Omdat de tekeningen zo prachtig, vrolijk, hartverwarmend zijn. Daarnaast is het ook nog eens grappig en spitsvondig in woord en beeld. Dit boek heeft het allemaal: perfect qua woorden en beelden. Dubuc heeft er een grote fan bij!

En ja, dit zal best een boek voor kinderen zijn maar ik raad het toch alle volwassenen aan. Het is bijna Valentijn, koop dit boek en lees het voor aan je geliefde, in bed. Koop dit boek en lees het voor aan jezelf, en nog eens. Verdrink er in, laaf je er aan.

Boven op de berg is niet alleen een boek dat je ogen ontroert maar ook een boek dat je hart verwarmt en je hoofd even stil laat staan. Het is een geschenkje aan jezelf. Een medicijn tegen donkere dagen en een harde buitenwereld. Ik wens elke kleine Kiki een Mevrouw Das toe. En mogen we op onze beurt ook allemaal een Mevrouw Das zijn voor de kleine en grote Kiki’s om ons heen.

Dank u wel Mevrouw Marianne, voor dit boek dat op een kleine (qua formaat) manier een groot stempel kan drukken op deze grijze wereld.… (meer)