Jean Dufaux

Murena - Hoofdstuk 11, Lemuria, door Dufaux - Theo - Delaby

Waar is Lucius?

Stripverhalen waarin het rond 1 held of een heldenduo draait en waar het steevast goed mee afloopt, behoren reeds lange tijd tot het verleden. Tot zover deze kort door de bocht vergelijking tussen oudere en hedendaagse albums. Natuurlijk geldt dit niet voor alle huidige stripverhalen maar het is wel een feit dat vroeger een quasi perfecte held zijn kwaadaardige vijand na 48 pagina’s had verslagen. Enkel het hoofdpersonage werd gevolgd en veel diepgang in de karakters werd er niet blootgegeven; het hoofdpersonage kende bijvoorbeeld geen twijfel noch onzekerheid want dat paste nu eenmaal niet bij een held(in).

Anders loopt het het in de fantastische reeks Murena. Reeds 11 hoofdstukken volgen we het leven van de romein Lucius Murena maar eigenlijk vormen alle nevengebeurtenissen en personages rondom hem het eigenlijke verhaal. Één van de protagonisten is de door wanen gedreven keizer Nero: een oude kennis van Lucius die net als velen op zoek is naar hem en verneemt dat hij in handen is gevallen van de adelijke Lemuria.

Naast de unieke tekenstijl worden de Murena-albums steeds gekenmerkt door de prachtige covers. Ook dit 11de hoofdstuk is wederom een pareltje. We zien het gelaat van Lemuria dat boekdelen spreekt: ze kijkt verschrikt en met ingetoomde woede omdat Lucius haar ontsnapt is.

Murena is een langzame reeks. Zoals in het echte leven zijn deze albums een keten van toevallige en geplande ontmoetingen wat resulteert in boeiende verhaallijnen en verrassende plotwendingen. Elk album stelt maar op 1 vlak teleur: het telt slechts 50 pagina’s. Dringend tijd om hoofdstuk 1 tot en met 10 nog eens te herlezen.… (meer)

Nomen est omen
Eerst een bekentenis, we kochten Djinn enkel voor onze echtgenote. We hadden het wel geprobeerd, maar het was ons kopje thee niet. Bon, les goûts et les couleurs...

Dit gezegd zijnde, onze hoofdredacteur is niet het type man waar je gemakkelijk "neen" tegen kan zeggen. Een blik die kleine huisdieren jankend laat wegkruipen achter het meubilair, armen als Popeye (weet je wel hoeveel die zwemt?!) en een tong zo scherp als Cleopatra's neus gecombineerd met een oerdegelijke West-Vlaamse onverzettelijkheid. Type: eik. Diepe wortels en zo.

"Djinn 12. Een recensie. Nu." "Ja baas, direct baas, ik ging er direct aan beginnen baas,..." Ondertussen was hij al de volgende aan het fileren op de redactievergadering en trok uw dienaar met een ei in de broek huiswaarts.

En eigenlijk... dat viel best mee. Wat ons in het begin deed afhaken, het nogal zweverige geneuzel en het gegoochel met tijdlijnen was achterwege gebleven. Een politieke thriller kregen we hier zowaar voorgeschoteld. Met blote borsten. En wat lesbische actie. En toch ook weer niet te veel. Wie hier met rode oortjes en klamme handjes aan begint zal van een kouwe kermis weerkeren. De erotiek is aanwezig, maar niet op een kinderachtige manier.

In zoverre we het begrijpen gaat Hervonden Eer over een machtsstrijd die zowel in de stoffige straten van de stad Eschnapur wordt uitgevochten tussen de Indiërs en de Engelsen als in de bedstee van de Maharadja. En aan het einde wordt de voorspelling van Jean Dufaux aan het begin van het album werkelijkheid: de Indiase cyclus wordt hier afgesloten.

Ana Mirallès tekent meer dan behoorlijk, en kiest haar kleuren voortreffelijk. De cover is een plaatje!

Dit album, is raar maar waar, dus het eerste wat ondergetekende aandachtig heeft gelezen, en dat smaakte naar meer. Deze reeks heeft in onze ogen haar eer hervonden.
> WIM DE TROYER --- januari 2015… (meer)

Een hele boterham
Het is nu al vier jaar geleden dat we nog een nieuw deel uit de serie De Klaagzang van de Verloren Gewesten mochten lezen. Eerst werd deze reeks door Grzegorz Rosinski getekend en door Jean Dufaux geschreven en heette de reeks, zeer simpel: De Klaagzang van de Verloren Gewesten. Na de eerste cyclus nam Philippe Delaby de tekenpen over. Delaby kennen we onder andere van Murena en is dus niet de eerste de beste. Men sprak van cyclus 2, een prequel op cyclus 1. Maar deze cyclus droeg twee titels: niet enkel de originele De Klaagzang van de Verloren Gewesten, maar ook nog eens De Genaderidders. Op de cover van deel 6 stond dan nog eens foutievelijk Rosinski als tekenaar vermeld. En dan was het vier jaar wachten op het vervolg. Volg je nog? Geloof ons, wij ook amper.

Gelukkig maken wij steeds braaf en gedienstig ons huiswerk en hebben we alle delen opnieuw minutieus nagelezen als voorbereiding op dit deel. Voor het geval jij die gemist hebt, brengt Dargaud de gehele eerste cyclus ook uit in een mooie integrale. De basisgedachte is simpel: net zoals Star Wars is dit een verhaal over de strijd tussen goed en kwaad en de gradaties kwaad die in het goede huizen en omgekeerd. Het uiterlijk van de Guinea Lord is volgens ons deels gebaseerd op Darth Vader en er zijn nog gelijkenissen. Geen sciencefiction echter hier, maar wel burchten, zwaarden, heksen, gevaarlijke bostrollen en heel wat magie. Middeleeuwse fantasy zo je wil.

Is het verhaal ingewikkeld? Ja en neen. Het is aanbevolen alle voorgaande delen gelezen te hebben, anders loop je helemaal verloren in de verwijzingen, maar eens je dat hebt gedaan, valt je op hoe klaar en duidelijk Dufaux alles gehouden heeft. Geen sinecure. Het tekenwerk is om vingers en duimen bij af te likken, waarbij we ook het werk van inkleurster Bérengère Marquebreucq willen prijzen.

We geven toe, in het begin verkozen we de eerste cyclus, maar nu weten we het zo goed niet meer. Het is een hele boterham, deze strip, maar is het zeker en vast waard. Het gehele album is een geschuif van pionnen over het slagveld, een opbouw naar de climax die moet volgen in het afsluitende deel van de cyclus in die grote strijd tussen de Moriganen, een heksenorde, en de Genaderidders, die het opnemen voor het goede. De spil is de heks Sanctus, die door naar het goede over te lopen het pleit kan beslechten, maar vermist is. Dat geschuif is indrukwekkend en doet ons snakken naar de ontknoping. Om het in voetbaltermen te zeggen: deze voorzet doet ons geloven in een wereldgoal.… (meer)