Colette Freedman

Het laatste boek dat ik ooit voor mijn verjaardag gehad heb van mijn moeder. Ze was destijds al ziek en had bij een boekwinkel om advies gevraagd waarna zij dit boek in handen kreeg. Heel lief, dacht ik nog toen ik het kreeg, maar de tijd van de pure fantasy ben ik al een even voorbij. Nu ruim drie jaar later heb ik het van mijn plankje ongelezen boeken gepakt omdat ik het toch wel een keer wilde lezen. En het is wel zo ongeveer als ik van te voren gedacht had.

Altijd een beetje lastig met vertalingen maar de woordkeuze gaf mij af en toe het Bouquetreeksgevoel. Het hapt makkelijk weg, zit vol met uitvergrote gevoelens en de gebeurtenissen zijn bij tijd en wijlen op het absurde af. De hoeveelheid bloed die er vergoten wordt, is buiten alle proportie zo ook de martelingen en andere gewelddadige handelingen. En dat dan alles onder de vlag van het kwade dat uit de wereld gehouden moet worden om de lieve mensheid te beschermen.

Het verhaal maakt gebruik van elementen uit andere mythes. Soms wel eens leuk als schrijvers dat doen maar inmiddels lijkt het een trucje geworden. En dat ondanks alle ellende het goed af loopt, voel je op de eerste bladzijde al aan. Het voelt aan als te veel met het hoofd bedacht, in plaats van dat de schrijvers het verhaal werkelijk doorleefd en meegemaakt hebben. Tja, hoe meer ik er over schrijf, hoe minder er van overblijft.

Toch denk ik dat het voor een puur fantasyboek best oké is. Niet briljant maar oké. Als beginnend fantasylezer zou ik dit zeker hebben kunnen waarderen. Nu is het slechts nog een van de laatste herinneringen aan mijn moeder.… (meer)

Ik weet niet goed wat ik met dit boek moet aanvangen... Het is net als de Flamel serie redelijk vlot geschreven, er gebeurt veel en meneer Dee wordt zelfs even genoemd. :P Ook zijn de hoofdstukken weer erg kort waardoor je snel door blijft lezen. 'Nog 1 hoofdstukje!' De schrijver is ook niet bang voor wat bloederig geweld. (al wordt de beschrijving 'the smell of burning meat' wel wat oud op het laatste)

Maar nergens weet het verhaal me echt te pakken. Er zit dus vaart in, maar soms iets té veel vaart. Nergens een rustpunt en vooral in het begin blijf je wisselen van perspectief. Personages lijken me niet genoeg uitgediept en de mystiek om alles heen komt niet goed tot zijn recht (wel voor de verandering een 'twist'/onthulling op het einde die ik niet zag aankomen!).
Ook vind ik de manier waarop sex wordt gebruikt in dit boek wat geforceerd/vreemd. Alsof de schrijver schreeuwt KIJK MIJ EENS VOLWASSEN BOEKEN SCHRIJVEN!

Blijkt verdorie ook weer een serie te zijn >:( Mja, hopen dat het volgende deel toch een stapje beter wordt dan deze. Deze schommelt de hele tijd heen en weer tussen 2 en 4 sterren. Vooral het feit dat er vrijwel geen rustpunten zijn haalt dit boek naar beneden. Alleen actie is ook niet alles. Dus als ie dat weet te fixen kan de volgende een toppertje worden.… (meer)