Claudie Gallay

Mooi, poëtisch geschreven boek. Het verhaal speelt zich af in een dorp aan de ruige kust van Normandië. Er loopt daar een aantal bijzondere karakters rond, oude dorpsvetes worden uitgevochten en op de achtergrond dondert de zee. De vertelster van het verhaal, wiens naam onbekend blijft, is een buitenstaander, ze komt van elders in het land. Ze rouwt om haar overleden man en telt vogels aan de kust, voor een ornithologisch instituut. Ze dwaalt langs de zee en door het dorp. Zo komt ze een oud geheim op het spoor, dat ze langzaamaan ontrafelt.

Het verhaal heeft bepaalde elementen uit het romantische genre, maar verheft zich hier tegelijk boven door de bijzondere stijl van schrijven. Er zit een soort poëtische magie in de korte en eenvoudige zinnen. Het is een stijl waarin veel stiltes vallen en die de pijn van de rouw waarin de vrouw verkeert voelbaar maakt. Uit deze eenvoudige stijl komen veelzijdige karakters toch tot leven; het deed bijna pijn om afscheid van ze te moeten nemen aan het einde van het boek. Ook de beschrijvingen van de natuur zijn krachtig. De kracht van dit boek zit in zijn eenvoud. En nu wil ik naar Normandië!… (meer)