Natalia García Freire

Op mijn reis om de wereld in boeken kom ik af en toe wat aparte gevallen tegen, en ‘Nuestra piel muerta’ (vreemd vertaald als: ‘This world does not belong to us’), de debuutroman van Natalia Garcia Freire hoort zeker tot die categorie. Garcia Freire woont en werkt in Ecuador, waar ze creatief schrijven doceert aan de universiteit in Cuenca. Deze debuutroman verscheen in 2019.

Het boek is in feite een lange monoloog, van een zoon aan zijn overleden vader. Hij zit vol wrok, specifiek over de rol die de vader speelde bij het verlies van de paradijselijke plek waar de jongen opgroeide. Hij tiert en raast, en zint op wraak. Niet op zijn vader, want die is al dood, maar op de mannen die zijn vader ooit in huis haalde en waarmee het ongeluk begon. Alleen de insecten zijn zijn vrienden, en hij hoopt op hun hulp bij het uitvoeren van die wraak.

Het verhaal zit vol symboliek. Het is het type boek dat je goed met een leesclub zou kunnen lezen, omdat waarschijnlijk iedereen er zo zijn eigen gedachten, interpretaties en associaties bij heeft. Het jeukt en het kriebelt, met al die insecten, met al die boosheid en met al die metaforen. Ik kwam er niet helemaal uit in mijn eentje. Soms maakt dat niet uit, dan lees je een goed of spannend verhaal waar ook nog diepere betekenissen in gevonden kunnen worden. Maar hier is er alleen maar diepere betekenis, zonder een al te duidelijk plot en vooral zonder een al te duidelijke ontknoping. Dus mis je die betekenis, dan blijft er niet veel over.… (meer)