Nino Haratischwili

Weer zo’n heerlijk dikke Haratischwili, 780 blz.
Dit gaat over de jeugd van 4 vriendinnen, vanaf hun lagere schooltijd. Keto is de vertelster, Nero, IRA en Dina. Ze wonen allemaal in een soort hofje, behoorlijk arm. Ze beleven hun liefdes, hun teleurstellingen in een wereld die zich uit de Sovjet-Unie ontworstelt, waarin corruptie, bendeoorlogen, drugshandel en een verziekte refereinen (Sjevarnadze) zich ontwikkelen. Het speelt in de jaren 90.
De maatschappij is heel erg geënt op eer, en wraak, met ons. Heel ouderwets aandoende rolpatronen tussen mannen en vrouwen.
Dat breekt Neno op, en Keto, en ook de vrijgevochten Dina, de onafhankelijkste van het stel. Ze wordt een wereldberoemd fotografe, anemonen krijgt 3 kinderen van haar opgedrongen erg foute mannen, IRA is lesbisch en wordt advokaat. Keto is restaurateur van oude fresco’s en muurschilderingen. Dina pleegt zelfmoord, Ira begint en wint een rechtszaak tegen de corrupte en gewelddadige broers van Keto en Neno. Daarna zien de vriendinnen elkaar heel lang niet. Ergens in de jaren 10 ontmoeten ze elkaar weer op een overzichtstentoonstelling van Diana’s foto’s in Brussel. Dan pas worden veel dingen uitgepraat en voelen ze alledrie toch en weer en ondanks. Alles een diepe liefde voor elkaar.
Het is een werveling van verhalen over deze meisjes/vrouwen, hun familieleden, hun liefdes, hun wanhoop, hun strijd ook in die oorlogen die maar doorgaan. Het heftigst beschreven en in te voelen ([!)is de kou die ze lijden. Net als de eerste 2, Het achtste leven en de kat en de generaal.
, soms wat erg weidlopig maar mij boeit het tot de laatste bladzijde.… (meer)

De Tsjetsjeense oorlog, zonder in te gaan op de oorlog zelf. Wel handelt het verhaal over een oorlogsmisdaad en de psychologische gevolgen van dit feit bij de belanghebbenden. Het is een meanderend verhaal over schuld, berouw en boete. De boete omhelst een ware afrekening, zoveel jaren na datum. Het verhaal is meanderend gezien de auteur op elke figuur dieper ingaat. Die voorkennis geeft ons telkens een beeld van de betreffende spelers in het drama. Het literair verhaal is dan ook knap gestructureerd, zodat de 'meanders' totaal niets afdoen aan een opgebouwde spanning die uiteindelijk op een eerder onverwachte wijze afloopt. Op twee wijzen : de feitelijke moordenaar èn de wijze van afrekening.
De auteur werpt een belangrijke morele kwestie op ons bord : is de moordenaar uiteindelijk wel de 'doder' en wie zijn uiteindelijk de daders in de oorlogsmisdaad? Wie zijn de ware schuldigen? In feite gaat het boek hier over..... GT score 4 25/09/22… (meer)