Robert Hichens (1864–1950)

"Robert Smythe Hichens (1864-1950) was tot 1894 een vrij onbekende verhalenschrijver en journalist. In de winter van 1893-1894 vertoefde hij voor zijn gezondheid in Egypte, waar hij Lord Alfred Douglas ontmoette, die hem introduceerde in de kringen van zijn vriend Oscar Wilde. De decadente levensstijl van deze toen beroemde auteur inspireerde Hichens tot het schrijven van de briljante satirische roman The Green Carnation." Zo begint de uitleg op de achterflap van wat in 2005 door Zsuzsó Pennings in het Nederlands vertaald werd als De groene anjer en uitgegeven door Uitgeverij Voltaire.

Nu zal u, mocht u dat willen, vruchteloos zoeken naar Uitgeverij Voltaire. Voor zover ik weet, heeft ze na het uitgeven van nogal wat vertalingen van oudere werken de geest gegeven. En, eerlijk gezegd, ook de werken van Hichens zijn niet meer onder de levenden. Ja, u vindt nog wel korte pagina's op de diverse Wikipedia's over de schrijver, maar er zijn geen clubjes meer die zich bezig houden met 's mans werken, geen verenigingen die zijn nalatenschap in ere houden, geen fans die een of andere webpagina over hem bij mekaar gepend hebben.

Waarom? Wellicht omdat een satire die moet onderdoen voor het origineel niet bijzonder interessant is. En dat is het geval met De groene anjer. Ja, wellicht leidde de roman onbedoeld - want Hichens liet het boek uit de handel halen toen dat gebeurde omdat het hem "van een zeer slechte smaak [leek] te getuigen een dergelijk schotschrift tegen een beroemd man te blijven verkopen wanneer die man in moeilijkheden is geraakt" - tot de gevangenisstraf van Oscar Wilde wegens homofilie, maar je moet al stekeblind zijn om die homofilie niet even goed tussen de lijnen door te kunnen lezen in de werken van Wilde zélf. En Wilde schreef gewoon beter.

Conclusie: als je werken wil lezen uit de zogenaamde Naughty Nineties, ga dan gewoon voor die van Oscar Wilde.… (meer)