M. J. Hyland

Toen ik heb boek aanvroeg, verwachtte ik op basis van de beschrijving een eenentwintigste variant van Misdaad en straf. Net als in Dostojevskijs roman is het onderwerp van de roman een moord die gepleegd wordt, waarvoor de dader, Patrick Oxtoby, gestraft wordt. Verwacht in Hylands roman echter geen filosofische bespiegelingen over de gepleegde misdaad, want die zul je er niet in vinden.

Lees de hele tekst, waarin ik mijn indruk van deze roman weergeef, op deze pagina van mijn boekenblog.… (meer)

Jongeren, die niet reeds in zwijm vallen bij het zien van het pagina-aantal, zal dit boek wel aanspreken. Even rechtlijnig als een film. Personages die, eenmaal in hun rol, er niet meer uit zullen vallen. Dialogen die al het nodige zeggen en stilvallen wanneer ook dat vereist is. Voorspelbaar.

Te voorspelbaar.

En ook dat intrigeert. Een beetje. (Bijna denk je, en ik dacht het even, dat er eerst een film was, en toen het boek. Maar er is geen film. Nog niet.)

Omdat alles reeds geweten is, is er weinig dat de lezer motiveert om verder te lezen. Maar omdat er zo weinig is, denkt de lezer dat er nog wel iets komen dat het de moeite waard maakt om verder te lezen ... Sleutelmomenten krijgen weinig aandacht, en opnieuw: te weinig aandacht. Daar zit een boodschap achter, voel je, maar - gegeven de voorspelbaarheid en rechtlijnigheid van het boek - hoe zwaar mag je die boodschap veronderstellen? Voor je het weet heb je van een B-roman een 'meesterwerk' gemaakt, enkel en alleen omdat de B-roman te veel aan het profiel van een B-roman beantwoordt ...

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2010/03/this-is-how.html… (meer)