Jan Kjærstad

We zeggen al duizend jaar tegen onszelf dat de liefde sterker is dan de dood, maar helemaal vertrouwen doen we dat niet. In deze roman wekt het hoofdpersonage met de kracht van haar alfabet iemand op.
Cecilia is een grafies ontwerpster met een passie voor het ontwerpen van letters. Haar droom is om een eigen alfabet te maken dat de bedoeling achter de woorden duidelijk maakt en de woorden tot leven wekt. Na een aantal mislukte relaties voelt ze zich aangetrokken tot Arthur, een onbekende die een ring draagt met de letter A. Hij redt haar na een verkeersongeluk. Arthur is een halve oosterling, geboren uit een Skandinaviese moeder, speelt cello, is bakker van broden met namen die verwijzen naar personages uit de literatuur, en zit vol betoverende verhalen. Hij geeft Cecilia alles wat een mens nodig heeft: brood, liefde, muziek en vertellingen. Ze verfijnt meer en meer haar alfabet, haar lettertype, komt tot een perfektie waardoor het het Arthur 'ontstolen' verhaal in drukvorm een nooit eerder gekende uitstraling en magie verleent, maar tegelijkertijd omwille van het 'ontlenen' de man doodt. Ze wekt hem tot leven, maar zijn wraak is niet min.

Prachtig opgebouwd verhaal: fragmenten uit de jeugd van Cecilia, haar opa die steenkapper is en zo haar inleidt in de wereld van betoverende en machtige lettertekens, een man die Egypte naar het noorden haalde met de kat Ramses, zijn werkplaats Memphis en de begraafplaats in de vallei der koningen, met een roerende liefde voor zijn overleden vrouw, de man die haar liefde en letters leert zien als het hoogste goed, haar voorspelbare ouders druk doende met hun zo ordelijke leven, hun smalltalk, haar zoektocht naar het perfekte lettertype, en tegenlijker tijd haar huidige leven, haar ontmoeting met Arthur, de man die een steeds grotere plaats gaat innemen, haar betovert met zijn verhalen, zijn broden en mediterane geuren, zijn cellospel en exoties uiterlijk.
Typografies is het boek een pareltje: elk nieuw hoofdstuk begint met een blauwe zin, blauw zijn ook tussenfragmenten die opvallen omdat ze vaak opgebouwd zijn rond een bepaalde letter, verwijzen naar vreemde gebeurtenissen ver in tijd en ruimte.

Het boek verzwakt naar het einde toe, het kent een stralende start, de energie van de opa steenhouwer gaat over in de kleindochter voor wie Nil volentibus arduum het moto lijkt en is. Het einde staat qua intrige niet in verhouding tot de rest, of is mogelijk onvoldoende magies aangebracht. Ceclia komt over als een doorduwertje, een dwarsliggertje, iemand die alleen in dat ene talent de sublieme uitdaging ziet en ook vindt, zelfs ten koste van Arthur.… (meer)