Natalie Koch

Eigenlijk houd ik er niet van om boeken te lezen in een serie die nog niet afgerond is, maar deze boeken ben ik toch gaan lezen omdat een dergelijke Nederlandse serie zo'n zeldzaam goed is dat ik het graag wilde ondersteunen. En nu na boek 2 zou ik het liefst meteen doorlezen! Wat gebeurt er met Rafiel en Matthews? Is Crowley de man achter het zegel? Gaat Alexa weer terug naar de universiteit of laat ze het voor wat het is en kiest ze voor zelfstudie?

Het is grappig dat ik zo enthousiast uit het boek kom, want eigenlijk heeft het me veel tijd gekost om het uit te lezen. Het boek heeft ook regelmatig lange tijd op de hoek van de tafel gelegen in afwachting van de volgende leessessie, het is dermate dik dat het onhandig mee te nemen is. Maar eenmaal opengeslagen stelde het ook niet teleur! Je moet echt even gaan zitten voor een leessessie, in een goede stoel en met een kop thee, als je er eenmaal in zit ben je zo een uur verder! Het is makkelijk verder te gaan waar je gebleven was, de setting is veelal steeds hetzelfde. Iets wat zowel voor als tegen het boek spreekt. De ontknoping vond ik uiteindelijk veel minder heftig dan verwacht, en waarschijnlijk ook dan bedoeld. Maar er zijn zoveel ergere dingen gebeurd en beschreven dat de "wandaden" zelfoverschatting en dingen in de doofpot stoppen eigenlijk niets voorstellen. Niets verder over de symbiotische relatie van het hoofd met de universiteit, niets meer over Colin of Chester en de magische knooppunten die 1 persoon enorme krachten geven en Alexa en Leonora, wat is hun speciale connectie?

Ondanks wat punten van kritiek is dit boek zeker de moeite waard en intrigerend genoeg om naar het volgende deel uit te kijken. Ik hoop dat het derde deel veel vragen en open eindjes zal beantwoorden en ben benieuwd in welke vorm het zal gebeuren.… (meer)

Het verbaast me een beetje dat ik dit boek zo leuk vond om te lezen hoewel mij continue allerlei elementen opvallen die zo uit andere fantasyromans overgenomen zijn. Het verhaal is niet origineel, ook niet perse verrassend, maar toch plezierig om te lezen. Omdat het een nieuw verhaal is met bekende elementen, geeft het mij een beetje het gevoel als van de eerste keer dat ik Harry Potter of Legend of the Seeker las.

Veel van de magische elementen zijn makkelijk terug te herleiden naar eerdere fantasyboeken, laten we beginnen met Terry Pratchet: Unseen university vs. untraceable unversity? Het communiceren met medemagiërs door te schrijven in een speciaal notitieboek? Lijkt verdacht veel op de manier van communiceren die lord Rahl gebruikt in Legend of the Seeker. Maar natuurlijk is het vooral Harry Potter waar de vergelijking makkelijk mee te maken valt: een jong volwassene, ouderloos (nou ja vaderloos in ieder geval) en zich niet bewust van magische krachten. De familie uitgeroeid door magiërs, kabouters als bedienden, chocola om te herstellen van spreuken en een verdachte strenge professor die wellicht toch aan de goede kant staat? En zo kan ik nog wel even doorgaan. Toch heeft "de verborgen universiteit" ook een eigen identiteit en een eigen charme, waardoor ik het leunen op bekende verhalen voor lief neem.

Het verhaal verloopt niet altijd even soepel, soms wordt er ineens veel te veel niet direct relevante informatie gegeven, soms volgt de ene scene de andere veel te snel op en heb je als lezer de neiging jezelf achter de oren te krabben "waar heb ik wat gemist?". Er zijn voldoende losse eindjes om op voor te borduren in volgende delen, hoewel deze losse eindjes ook niet dusdanig frustrerend zijn dat het echt nodig is om de trilogie uit te lezen. Ik blijf hopen op een leuke romance voor Alexa en een interessante onthulling over het verleden van Rafiel.

Een leuk sci-fi boek, geschreven door een Nederlandse, deel twee heb ik meteen uit de bibliotheek gehaald!… (meer)