Paul Krugman

Dit tien jaar geleden verschenen boek is thans naar de huidige stand van zaken geactualiseerd. Het werk biedt een fraai overzicht van de Aziatische en Zuid-Amerikaanse crises en legt duidelijke verbanden met de economische problemen waarmee de wereld nu kampt.
Maar het boek biedt meer dan alleen geschiedschrijving, het is ook een verhandeling over economisch denken en handelen in perioden van crisis.
Alleraardigst is het verhaal van de ‘Monetaire theorie en de grote crisis van de Capitol Hill Babysit coöperatie’. Aan de hand van dit verhaal, voor het eerste beschreven door Joan en Richard Sweeney, wordt de lezer duidelijk gemaakt hoe een crisis kan ontstaan en welke oplossingen voorhanden zijn om zo’n crisis uiteindelijk te kunnen bezweren. Alleen door dit voorbeeld voor ogen te houden -ik ga het hier natuurlijk niet navertellen- worden veel economische problemen helder en aansprekend.

De ‘Crisiseconomie’ is een uiterst actueel boek en biedt de lezer inzicht in middelen en toepassingen die economen en financiële beleidsmakers thans ten dienste staan, althans dié waarvan de schrijver ze relevant en verdedigbaar acht. (!) Natuurlijk, het is geen egodocument maar de lezer zal attent moeten zijn op enig gemoraliseer van de zijde van de auteur. Hem komt overigens wel de eer toe om als eerste te doen waarvan velen al jaren droomden: het definitief afserveren van Allen Greenspan.

Conclusie:
Zoals gezegd, Krugman -Nobelprijswinnaar 2008- weet zijn lezerspubliek te bereiken met een vlotte pen, jargon schuwend en boeiend tot het eind. Zijn aanbevelingen echter zijn zeker voor discussie vatbaar. Ingrijpen in marktverhoudingen, tot en met het nationaliseren van systeem-relevante financiële instellingen in tijden van crisis en een uitgebreid systeem van toezichthoudende instantie, zijn oplossingen waarop niet iedereen zit te wachten.
Zo is hij voorstander van ingrijpen in marktverhoudingen terwijl hij er naar mijn mening onvoldoende rekening mee houdt dat de huidige verstoringen vaak het gevolg zijn inefficiënties. Wie, en onder welke verantwoordelijkheid, het toezicht moet gaan regelen blijft ook wat duister. Ik zie de bui al hangen, wanneer politici zich hiermee moeten gaan bemoeien.

Maar goed, over dit boek zal menig debat gevoerd kunnen worden; voedsel voor oordeelsvorming is het in ieder geval.… (meer)