Guus Kuijer

Het eerste deel van De Bijbel voor Ongelovigen vertelt het verhaal van Het Begin, Genesis, best wel een bekend verhaal wat mij betreft. Dit tweede deel vertelt over de uittocht onder leiding van Mozes en de intocht. Exodus, Jozua en Rechters, voor mij duidelijk veel onbekendere verhalen, al zijn er wel heel wat elementen die ik herkende.

Guus Kuijer vertelt deze Bijbelse verhalen via de observaties en ervaringen van zijfiguren. Zo lees je het verhaal van Mozes via de ogen van de Egyptische prinses die Mozes uit de Nijl redt en hem samen met zijn Hebreeuwse moeder groot brengt. Wat dat verhaal betreft was ik vooral onder de indruk van de plagen die de God van Mozes over Egypte jaagt om de farao te bewegen om zijn belofte in te lossen zodat Mozes met zijn volk Egypte kan verlaten. Het gaat duidelijk om de Oudtestamentische God met zijn wreedheid en het voor mij onuitstaanbare voortrekken van een volk.
In andere vertellingen haakte ik nog wel eens om deze reden af, ik werd daar te boos van. Door de manier waarop Guus Kuijer het verwoordt, is het voor mij veel beter te doen omdat er tussen de regels door vragen worden gesteld over de motieven van deze God en de mensen die hem volgen.

Ik heb wel vaker van Rechters gehoord maar heb nooit geweten waar dit nu naar verwees. Met dit boek heb ik daar nu antwoord op. Interessant dat nadat de Hebreeën Kanaän hebben veroverd toch telkens weer terugvielen in het vereren van andere goden dan de God die hen daar gebracht had. En dat er telkens weer iemand kwam om hen terug te leiden naar het voor dit verhaal juiste geloof.
Als overtuigd atheïst peins ik vaak over waarom mensen toch die goden of God nodig hebben. Rechters geeft voor mij wel een duidelijk beeld van dat het zoveel meer gaat om de gemeenschap waarin mensen leven dan daadwerkelijk in dat ene verhaal geloven.

Er zijn nog vier delen in de reeks De Bijbel voor Ongelovigen. Het zou mij niet verbazen als ik daar nog wel eens meer van ga lezen.… (meer)

Polleke. Door Guus Kuijer. Met tekeningen van Alice Hoogstad.

Het perfecte boek. Punt.
Meer valt er in feite niet over te zeggen. Of toch.

Mijn man en ik zijn Guus Kuijer fans. We lezen zijn boeken graag aan elkaar voor in bed. Madelief verslonden we met veel plezier. En toen volgde Polleke. Wij dachten dat er niet veel kon bestaan dat Madelief zou overklassen maar dat deed Polleke met verve. Ze is slim, wijs, grappig, lief, moedig, mondig, groothartig, filosofisch én een goede dichter. Het is geweldig goed nieuws dat haar boeken opnieuw zijn uitgegeven in één verzameling.

Hoewel de eerste Polleke alweer van 1999 dateert voelen het verhaal en zijn personages nog steeds hedendaags aan. Kuijer slaagt er in om moeilijke onderwerpen zoals geloof, verslaving, nieuw-samengestelde gezinnen, gemengde relaties,… op een makkelijke manier (maar nooit stereotiep of kinderachtig) in zijn verhaal te weven. Dat, samen met een vlotte, grappige, warme toon maken dat je op slag van Polleke en haar omgeving gaat houden. Je leeft helemaal met haar mee, je duikt in haar hoofd en hart. En ja, Polleke is een meisje van 11 en ik ben een meisje van 41, dat is een wereld van verschil. Of toch niet…

Polleke is een boek dat kinderen lees-verslaafd gaat maken maar het is zeker ook een boek dat je op mijn leeftijd (of ouder) graag leest. Omdat het over gevoelens en emoties gaat die universeel zijn, ongeacht leeftijd of geslacht. Iedereen voelt zich wel eens ‘wiebel’.

Duik met deze omnibus onder een dekentje in de zetel. Of beter nog; duik me je partner (of kind, of huisdier) in bed en lees voor. Je gaat er gegarandeerd beter van slapen, met een glimlach op je gezicht, iets wat we in deze donkere, moeilijke tijden goed kunnen gebruiken. Ik ben verliefd op Polleke! Nu jij nog.… (meer)

Bijbelverhalen. Op een of andere manier blijven die vragen om gelezen en verteld te worden.

Mijn eerste bewuste kennismaking met deze verhalen was bij de EO-televisie waarbij een verteller zijn verhaal werd begeleid door aquarelachtige tekeningen. Het was net te muf voor de flitsende televisie. Vervolgens ging ik zelf in het Oude Testament lezen maar kwam daar niet echt doorheen. Veel later kocht ik een Prisma Pocket waarin de bekendste verhalen werden naverteld. Daar werd ik toch wel zo boos van omdat het in mijn ogen racisme op grote schaal in de hand werkt en bol staat van onrechtvaardigheden. Ik besloot er nooit meer iets van te willen lezen.

En toen was daar opeens de bijbel voor ongelovigen door Guus Kuijer. Guus Kuijer zal de eerste schrijver zijn die ik als kind bewust heb gezien bij een signeersessie en bij wie ik voor geen goud mijn exemplaar van Grote mensen daar kun je beter soep van koken durfde te laten signeren. Een boek dat lang een van mijn lievelingsboeken is geweest.
Juist deze schrijver heeft zich aan de Bijbelverhalen gewaagd. En ja, daar kon ik geen weerstand tegen bieden.

Omdat dit verhalen zijn die zeer geschikt zijn om met elkaar te delen was het idee al snel geboren om het aan elkaar voor te lezen, meestal gelijk na het eten nog zittend aan tafel zoals ook de Bijbel vroeger bij velen met de paplepel is ingegoten. En ja, het is een pareltje.

Precies daar waar ik zo boos van word bij de officiële geschriften en bij bepaalde navertellingen, is het deze bijbel die al dat voortrekken door God of onredelijkheden van God niet zo maar voor lief neemt. En ook de personages zoals Adam, Noah en Jakob worden niet zonder enige reflectie gepresenteerd. De avonturen van de hoofdrolspelers zijn zoals we die kennen, daar is niets aan veranderd. Maar wel is daar die andere bril waarmee naar de gebeurtenissen gekeken wordt en daarmee ook belicht. Voor mij zeker een verfrissende blik en zoveel meer te pruimen dan vele andere versies. Wat dat betreft is het ook wel een bijbel met precies de tijdsgeest van het heden.… (meer)